Bundan çok gördüm çevremde, barışan çok oldu. Hatta birbirine hakaret edip barışan çift çok gördüm. "Herkeste böyledir" diyemem ama benim gördüğüm birbirine ağza alınmayacak şeyler söyleyip barışan çiftlerin ortak özellikleri şuydu: Ailelerinde aynı şeyleri yaşıyorlar. Aile içinde kah ebeveynler arasında, kah çocuklar arasında, kah çocuk-ebeveyn arasında yutulması zor olan kelimelerin kullanımı gerçekleşebiliyor, aile içinde bağırma çağırma yaygın. Örneğin, bir gece birbirlerine "Yoksun, benim babam yok artık" diyebiliyorlar. Peşinden ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam ediyorlar. Söylenilen de öyle laflar ki, anneme söylemeye ağzımı açamam. O lafları söyledikten sonra ancak intihar edebilirim ben. Dolayısıyla bu kişilerin normali zaten birbirlerine böyle şeyler söylemek, birbirine bağırmak ve sürekli tartışmak oluyor. Dolayısıyla ilişkilerinde de böyle şeyleri kaldıraibliyorlar. Bir şekilde geri dönebiliyorlar. Böyle yetişmemiş insanlar ise kaldıramıyor bunları, daha fazla gurur yapıyorlar ve geri dönmüyorlar.
0