çoğu zaman geceyi bana ait görüyorum. herkes uyurken yaşamak, düşüncelere dalmak, yazmak kendimi özel hissettiriyor. o yüzden güneş doğunca "sıradan bir insana dönüşmek" mutsuz edebiliyor beni.
"ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
ıslak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları."
0