benim radikal kararlarım en fazla 2 saat yürürlükte oluyordu. belki sen farklısındır

ben mesleğimi bırakmayı hayal ediyorum mesela biraz uzun vadede. sonuçları ne olur bilemiyorum.
onun dışında hayatımdan çok sıkıldığım bi dönemde doğa yürüyüşlerine merak saldım, çok iyi gelmişti hala her fırsat bulduğumda gidiyorum.

Issız bir adada yaşama hayalim var aslında. Şöyle çekip gideyim, kendi halimde ilkel bir şekilde yaşayayım isterim, yalnız olmamak kaydıyla, e bir kişi olsun yani. Neyse işte yapamayacağım bir radikal değişilik sanırım...

Bir de arada diyete girip çıkıyorum, alkolü bırakıyorum falan, çok radikal değişiklikler oluyorlar ama bir kaç haftayı geçmiyorlar...

Ha bir de sevip, değer verdiğim bir insanla nerdeyse bir sene, hiç konuşmadım, suratına bile bakmadım sürekli görmeme rağmen, aynı ortamda bulunmamıza rağmen. Ancak onunla da tekrar konuşmaya başladım gibi...

iki sene once porno izlemeyi biraktim: benimicin oldukca radikal bir karardi. sonra ona ayirdigim zamanla muhtesem bi adam oldum.

dalga dumen isleri vardi onlari bi de deli gibi ictigim sigarayi biraktim. nefes ciger pamukkale.

6 sene once balkanlardan gerilen soguk hava dalgasiyla sallanan zapzayif bi tiptim. spor yaptim, simdi hayvan gibiyim, ehehhehheehe.

insanlar hakkinda cok fazla dusunuyordum: biraktim.

cep telefonu kullaniyordum: biraktim.

kitap okumami ve yazmami engelleyen bir iste calisiyordum: biraktim.

dil ogrenenmem gerekiyordu: serseri serseri sokakta dolsmayi biraktim. serseri serseri nette dolamaya basladim.

cok alkol aliyorudum: cok almayi biraktim.

eski sevgililer kusursuz cinayet planlarim gibiydi: hic iz kalmasin istegimi ozgur biraktim.

gercekten mucadele ettigim halde birakamadigim uc sey var: tirnak yemek, siyah bir lamborghni murcilago sahibi olma arsuzu ve ogrenme acligi. bunlari da birakirsam gunde 7 saat ayaklarimdan kendimi tavana asip haslanmis princ yiyerek olurum herhalde.

17 yasinda amerika'ya gittim tek basima. kopek gibi mutsuz oldum, yalniz kaldim, ama her isini ama her isini kendi halledebilen bir insan oldum.

bardak bardak kola icen, surekli cips biskuvi kraker vs ile beslenen, meyve yemekten aktif olarak nefret eden bir insandim. sucuk, kebap, fast food beslenmemin temel taslariydi. cayi bile acayip sekerli icer, surekli pasta, cikolata sekerleme yerdim. diyetimden her turlu hazir gidayi cikardim, cok cok canim isterse haftada bir cay bardagi kola iciyorum, dondurma dahil tatli hicbir sey tuketmiyorum, kirmizi et yemiyorum, sebze meyve agirlikli besleniyorum, eskiden o tur gidaya bayilmama ragmen burger king, mcdonalds gibi yerlere arkadas hatrina ayda yilda bir hic baska alternatif yoksa gidiyorum.
etrafimdaki insanlar bunu anlamak ya da kabullenmekte zorluk cekiyor, surekli bir sey olmaz diye hamur isi, kirmizi et, abur cubur, sekerli bir seyler yemeye zorlaniyorum. olumu gor bak vallahi diyenler, kizim sen ne olacaksin boyle aklini basina topla diye azarlayarak beni adam edecegini dusunenler var. iradem gucludur, umrumda degil. bir sure sonra zaten bu seyleri ne caniniz istiyor ne de eskisi kadar zevk aliyorsunuz tukettiginizde. zaten bunlarin coguna insanlarin beyninde haz merkezlerini uyaran maddeler vs konuyor, bir nevi bagimli kiliyorlar yani sizi.
hem kendiniz icin faydali bir sey yapmanin, hem de buyuk sirketlerin ticari oyunlarinda somurulecek bir enayi olarak gorulmeye karsi koymanin zevki paha bicilemez:)

lise 2'deyken sadece ben ve bir arkadaşım dersaneye gitmiyordu, son sınıfta ise sadece ben kalmıştım dersaneye gitmeyen. yani anadolu lisesinde okumama rağmen, ünibersite okumayı düşünmüyordum, sonra edebiyat hocamın tavsiyesiyle, babama ben dersaneye gitmek istiyorum dedim hem de okullar falan açıldıktan 2 ay sonra. bir gün sonra kayıt oldum ve başladım dersaneye şimdi ise istanbul üniversitesi'nde üçüncü sınıfı okuyacağım. belki şu anda bir garsondum ama iyi ki dersaneye gitmişim diyorum.

okuduğum bölümü bırakıp seneye tekrar sınava girmeyi düşünüyorum (bkz: mekatronik mühendisliği)