oddyseus
4 yaşında bir erkek kardeşim var. 2 buyuk kız kardeş de işin içinde olunca çok el ustunde tutularak buyutulmus. Ama anlatamam inanılmaz yaramaz ve laftan anlamıyor. Bir şeyi inat ettiyse öyle ya da böyle yaptırıyor. Ben inat ettiği şeyin ustune gitmek yerine ilgisini başka şeylere çekerek yönlendiri
4 yaşında bir erkek kardeşim var. 2 buyuk kız kardeş de işin içinde olunca çok el ustunde tutularak buyutulmus. Ama anlatamam inanılmaz yaramaz ve laftan anlamıyor. Bir şeyi inat ettiyse öyle ya da böyle yaptırıyor. Ben inat ettiği şeyin ustune gitmek yerine ilgisini başka şeylere çekerek yönlendiriyorum bazen ama her zaman ilgilenemiyorum. Bir şey almak/yaptırtmak istediğinde ağlayarak ya da çıldırarak öyle ya da böyle yaptırıyor. Gelen misafirlere olsun bize olsun yumruklarını tokatlarını hiç esirgemiyor. Ama görseniz 4 yaşında demeniz imkansız. 6 yaş kıyafetleri anca oluyor zaten. Birlikte oynadığımız oyunların bazılarında benden fazla skor yapıyor. Ve sakin olduğu zamanlarda çok zekice sohbetler edebiliyorsunuz. Sanki 2 ayrı karaktere burunmus gibi çıldırdığı zamanlar bir turlu durduramıyoruz illa istediğini yaptıracak.
Arkadaşları ile arasında dağlar kadar kalıp farkı olduğu için onları da dize getiriyor. Dövuyor oyuncaklarını alıyor. Çocuk tam bir bully olma yolunda ilerliyor. Tabi çok tatlı sevecen sevgi dolu olduğu zamanlar da yok değil ama genel profili böyle. Artık biraz geç bunların hepsi bizim hatamız biliyorum ama bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyiz? Ağlıyor arkadaş ağlaya ağlaya dediğini yaptırıyor. Normal ağlasa hadi yine ağladı diye her dediğini yapacak değiliz dicez ama normal çocuk gibi de ağlamıyor. Dışardan duysanız işkence yapıyorlar sanarsınız ağladığında.
Yetiştirme konusunda da buyuk sıkıntılar var ve mudahale etmek istiyorum bu duruma. Psikolojik desteğe mi başvurmalıyız? Psikolojik destekten önce nasıl bir yol izlemeliyiz? Bi yardım eli uzatın analar, babalar, bacılar, gardaşlar
p.s klavye ile ilgili birkaç sorunum var.
Arkadaşları ile arasında dağlar kadar kalıp farkı olduğu için onları da dize getiriyor. Dövuyor oyuncaklarını alıyor. Çocuk tam bir bully olma yolunda ilerliyor. Tabi çok tatlı sevecen sevgi dolu olduğu zamanlar da yok değil ama genel profili böyle. Artık biraz geç bunların hepsi bizim hatamız biliyorum ama bundan sonra nasıl bir yol izlemeliyiz? Ağlıyor arkadaş ağlaya ağlaya dediğini yaptırıyor. Normal ağlasa hadi yine ağladı diye her dediğini yapacak değiliz dicez ama normal çocuk gibi de ağlamıyor. Dışardan duysanız işkence yapıyorlar sanarsınız ağladığında.
Yetiştirme konusunda da buyuk sıkıntılar var ve mudahale etmek istiyorum bu duruma. Psikolojik desteğe mi başvurmalıyız? Psikolojik destekten önce nasıl bir yol izlemeliyiz? Bi yardım eli uzatın analar, babalar, bacılar, gardaşlar
p.s klavye ile ilgili birkaç sorunum var.
0
Şu saatten sonra yapılacak olan bence psikolojik destek alması. Tabi bunu hiçbir tıbbi bilgisi olmayan biri olarak dışardan bakarak söylüyorum, ahkam kesmek gibi olmasın yani.
Yok psikolojik destek olmazsa da bu şekilde büyümesini beklemek. Ki 4 yaşındaymış kendisi, kendine gelme yaşı nerden baksan 6 yıl alır. 6 yıl daha da böyle şımarık bir veletle ömür geçer mi, bilinmez.
Ha bu çocuk benim elimde olsa, daha doğrusu benim böyle bir kardeşim olsa, her kıçını yırtmasında ağzına patlatırım bi tane olur biter. Patlattıkça daha da ağlayacaktır tabi ama, birkaç patlatmadan sonra da patlatmaya ihtiyacı kalmayacaktır, adam olacaktır zaten.
Dip: Üslubum biraz sert olmuş olabilir. İnsan yavrusu sevmeyen bir bünyeye sahibim, özellikle erkek çocuklarından nefret ederim, özellikle de bu gibi şımarık çocuklardan daha da nefret ederim. "Çocuk sonuçta" deyip geçemiyorum, zira bende bir erkeğim ve bende çocuk oldum. Annemden yeri geldi dayağın babasını yedim ve hiçbir zaman şımarık bir çocuk olmadım (olmamışım). Yani kendinin de dediğin gibi, yetiştirme tarzıyla alakalı. Şımarık büyütülen çocuk, şımarık olur ve terör estirir. Böyle bir çocuğun da hakkından gelecek yegane şey pataktır.
Yok psikolojik destek olmazsa da bu şekilde büyümesini beklemek. Ki 4 yaşındaymış kendisi, kendine gelme yaşı nerden baksan 6 yıl alır. 6 yıl daha da böyle şımarık bir veletle ömür geçer mi, bilinmez.
Ha bu çocuk benim elimde olsa, daha doğrusu benim böyle bir kardeşim olsa, her kıçını yırtmasında ağzına patlatırım bi tane olur biter. Patlattıkça daha da ağlayacaktır tabi ama, birkaç patlatmadan sonra da patlatmaya ihtiyacı kalmayacaktır, adam olacaktır zaten.
Dip: Üslubum biraz sert olmuş olabilir. İnsan yavrusu sevmeyen bir bünyeye sahibim, özellikle erkek çocuklarından nefret ederim, özellikle de bu gibi şımarık çocuklardan daha da nefret ederim. "Çocuk sonuçta" deyip geçemiyorum, zira bende bir erkeğim ve bende çocuk oldum. Annemden yeri geldi dayağın babasını yedim ve hiçbir zaman şımarık bir çocuk olmadım (olmamışım). Yani kendinin de dediğin gibi, yetiştirme tarzıyla alakalı. Şımarık büyütülen çocuk, şımarık olur ve terör estirir. Böyle bir çocuğun da hakkından gelecek yegane şey pataktır.
0
psikolojik destek +1.
insan yavrusu sevdiğim halde korsan dilenciye katılıyorum. çocuğun karakterinin, huyunun içine etmişsiniz hep birlikte tebrikler.
edit: her yaramaz çocuğa hiperaktif adını yapıştırmayın sizin ki sadece şımarık bence.
insan yavrusu sevdiğim halde korsan dilenciye katılıyorum. çocuğun karakterinin, huyunun içine etmişsiniz hep birlikte tebrikler.
edit: her yaramaz çocuğa hiperaktif adını yapıştırmayın sizin ki sadece şımarık bence.
0
patlatmakla olmaz. en fazla dayak arsizi olur.
en kucuk erkek cocugu olarak cok simartilmis. hipetaktivite daha baska bir sendrom, kisilik bozuklugu vs de yok muhtemelen. cevre etkisi, psikolojik destek alin. ama bu destegi hem cocuk hem aile uyeleri alacak. mesela sizin gibi oyalama vb mevzulari ogrenecekler, yetistirme stilini degistirecekler.
ancak gideceginiz uzmani iyice arastirin. tak diye hiperaktivite tanisi koyup dogru duzgun degisim yaratmayacak bir tedaviyle paranizi almasin. hele hele ilaca hemen baslamayin. bunlar gerekli oldugunda cok faydali ama sirf para kazanmak icin aileri somuren bir suru insan da var.
en kucuk erkek cocugu olarak cok simartilmis. hipetaktivite daha baska bir sendrom, kisilik bozuklugu vs de yok muhtemelen. cevre etkisi, psikolojik destek alin. ama bu destegi hem cocuk hem aile uyeleri alacak. mesela sizin gibi oyalama vb mevzulari ogrenecekler, yetistirme stilini degistirecekler.
ancak gideceginiz uzmani iyice arastirin. tak diye hiperaktivite tanisi koyup dogru duzgun degisim yaratmayacak bir tedaviyle paranizi almasin. hele hele ilaca hemen baslamayin. bunlar gerekli oldugunda cok faydali ama sirf para kazanmak icin aileri somuren bir suru insan da var.
0
Boş bir oda, olmuyorsa odasındaki atıp kırıp çevreye ve kendine zarar verebileceği şeyleri kaldırıp bir şey için diretip ağladığında buraya koyun kilitleyin ne olursa olsun açmayın kapıyı, ağlar ağlar susar sonunda, o zaman güzellikle sorarsa istediğine ulaşabileceğini yada her istediğinin olmayacağını açıklayın. Bir süre sonra bunun artık işe yaramadığını görünce keser bu ağlama huyunu, ama kısa bir süre olacağını sanmıyorum. Sabır ve irade önemli, başlarsanız ne olursa olsun bırakmamanız, kafasındaki ağlayıp rahatsızlık verirse istediğine ulaşabileği algısını kırmanız lazım. Çocuğa karşı en çok taviz veren, dayanamayan kişi kimse özellikle onunla konuşup anlatmalı ve ilk başlarda davranışlarını kontrol etmelisiniz.
0
