depremi izmit'te yasamis ve ailesinden birkac kisi kaybetmis birisi olarak sunu soyleyebilirim, hastanelerin felaket aninda dogru durust isleyecegini dusunmek abesle istigaldir. binlerce, on binlerce insana bakmak zorunda kalacak hastanelerde bir film dahi cekilemeyecek, gorunurde bir seyi olmayan insanlar ic kanamadan olecek.
olen insanlarin bir yerden bir yere defin icin goturulmesi ancak ve ancak akraba es dost imkanlariyla mumkun olacak. bize oyle oldu.
uzun zaman sokakta yattik kalktik, evin tam karsisi mezarlikti, kucuk bir koy orasi ve onlarca insanin cenazesine sahit olduk. istanbul'da olusacak tabloyu hayal dahi etmek istemiyorum, zira uc bes gunden sonra kaldirilamayacak cenazelerden gercekten de butun sehri koku saracak, hastaliklar basgosterecek. yazin hele, bu durum cok daha ciddi sorunlara yol acacak. tum bu ortamdan sehrin su sebekelerinin etkilenmeyecegini dusunmek de sacmalik. sadece izmit'te gunlerce su akmadi. elektrik olmadi. bir sans eseri istanbul'da yasayan teyzemlerin sag oldugunu ogrendik -depremin izmit'te degil istanbul'da oldugunu saniyorduk cunku. yanimiza gelmeleri uc gun surdu cunku izmit'e giden yollar kapaliydi.
izmit'te yasanan deprem kucucuk, binde bir olcekte bir modeldi bence istanbul depremi icin, daha da yazardim yasanan drami ve mahrumiyeti, ama ellerime titreme geldi hatirlamak on bes sene sonra bile nasil da can yakiyor.
0