Ekşi Duyuru

selamlar arkadaşlar

edebiyat denen olayı sıkıcı buluyorum. evet çok şok edici ve salakça bir cümle gibi görünüyor ama çok sevmeyi bir türlü beceremedim, özellikle son yıllarda iyice soğudum. okumayan biri değilim, okumayı 3 yaşımdayken öğrendim. çocukken bir sürü roman okudum, stevenson, dafoe, jules verne, dumas çocuk uyarlamaları hep geçti elimden. yüzüklerin efendisi, heri potır hatmedildi. kemal tahir, abdülhak şinasi, orhan kemal çoğu klasik türk yazarı da okundu, olmadı gözden geçirildi. orijinalinden camus, voltaire, balzac, poe ve daha pek çokları okundu. kimi anlarda zevk verse de son tahlilde baydı. palahniuk da okudum, baydım. çoğu romanı 20-30 sayfadan sonra bırakıp atıyorum. zevk alamıyorum. şiir zaten komik geliyor, yani bir insanın oturup şiir yazacak kadar duygu yoğunluğuna ulaşmasını komik, arabesk ve absürd hatta biraz da korku verici buluyorum. aslında dil ile fazlaca iç içe olan biriyim, edebiyatın da dilin en yüksek seviyesi olduğunu çok iyi biliyorum ama son tahlilde fazla işi gücü olmayan zengin piçlerinin oturup şekil yapıcam diye kasarak yazdığı edebi metinlerle cebelleşmek yerine gazete makaleleri, akademik makaleler gibi bilgiyi konsantre olarak sunan metinlerle ilgilenmeyi daha çok seviyorum. sanki edebiyat, özellikle de roman bugünün dünyası için biraz sıkıcı ve zaman kaybettirici kalıyor gibi hissediyorum.

soruma gelince, edebiyatı herkes sevmek zorunda mıdır? romanları 20 30 sayfadan sonra kenara atmak ayıp mıdır? ne dersiniz bu konularda?