bergmanın bir filminde bir tabir vardı aşkla ilgili. aşk mükemmele en mükemmel yakınlıktadır gibi bir şeydi yanlış hatırlamıyorsam. olmuşluktan ötürü kusur kaçınılmaz. ama ne kadar mükemmele koşarsan o kadar onunla olan mesafeyi kısaltırsın. o hep orda durur ama sen hep ilerlersin. seçtiğin herhangi iki nokta arasındaki mesafeyle, kendinle mükemmellik arasındaki mesafe arasında bir fark yok aslında zenon da bunu demiyor mu zaten ok paradoksunda. he fiziki olarak yormuyor mu yoruyor. ben sırf bu ılletin stresinden günde 5 kere sıçıyorum mesela. doktarlar da buna ibs diyor
0