Ekşi Duyuru

hayattan ne beklediğinle bağlantılı. en büyük zenginlik ailemle geçirdiğim vakittir diyebiliyorsan, neden olmasın? kariyer, plaza hayatı, hırslar falan nereye kadar? ama ileyle yaşamak belli bi yaştan sonra koyabilir mi, aileyle genel ilişkileriniz nasıldır bilemem.bir de körelme riski var tabii. sonradan dönmek isterseniz herşey daha mı zorlaşır bilemedim. ama ben son günlerde şehir hayatından iyice tiksinir oldum.

İstanbul yerine evine daha yakın bir iş imkanı olan şehir, Ankara mesela daha iyi olabilir.

Okumuş ama babasının işini yapan çok var ama bölümünü sevityorsun gibi. Bir sene çalışmanı öneririm en az. Ondan sonra istediğin zaman zaten dönebileceksin baba işine.

cigerdelen +1, abi böyle olacaktı ise en başta hiç okumasaydın. 4 sene sinema için mi yaşadın istanbul'da o stresle? anladığım kadarıyla kayıpsız bitirmişsin 4 senede çatır çatır. süper. şimdi bi süre dinlen bence. sonra istersen askerliği falan çıkar aradan. veya yüksek lisans ya da başka bi şey. ya zaten eminim 1 ay evde kaldığın zaman kendi düzenini özleyeceksin. öyle ya da böyle sen 4 yıl istanbul'da yaşadın. "ev ne güzelmiş lan" diye orda kalmak istemezsin bence uzun vadede.

ben seni çok iyi anlıyorum. acayip asosyal bi herifim. ama okula giderken vapura binmek falan abi bunlar çok değişik şeyler. istanbul'u hiç sevmesem bile, en azından okul bitene kadar burda yaşamak istiyorum. bunca emekten sonra sen de gidip züccaciye dükkanına oturma bence. özlersin burayı.

yap karşim en doğrusu. herkes senin kadar olgun olsa metropollerde nüfus deli gibi artmaz, okumuş entelektüel insanlar tek bi yerde gruplanmaz ve ülkenin kalan bölgeleriyle olan ayrışma bu kadar belirgin olmazdı. uluslararası firmalarda staj yapan arkadaşlarının çoğunun olayı goygoydur yani zaten, rahat ol. olur tabii neden olmasın. üniversite meslek edinmek için okunulmaz, okumuş züccaciyeci tabii ki olur. kolay gelsin.

bi sene züccaciyelik yaptıktan sonra hala o işten tatmin olmaya devam edebileceğini düşünüyosan git memleketine. ama bu kadar emek verdikten sonra ben olsam daha iyi bi iş peşinde koşardım. illa ki istanbulda yaşa, ceo ol demiyorum. ama züccaciyeliği okul okumadan da yapardın. en azından emeğinin hakkını ver.

cigerdelen ablanın tecrübesi bizden fazladır, düşüncelerine önem veririm ama burda katılamadım.

üniversite okumak sadece meslek için yapılması gereken bir şey değil ki. istanbulda pek çok tecrübeniz olmuştur. ufkunuz genişlemiştir.

o dediğiniz firmalarda (dikkat klişe içerir) kapitalist sisteme köle olmuş insanlardan biri olmak mutlu olmanıza garanti değil. bi yanda annen bi yanda mutlu/huzurlu yuvan varsa insan daha ne ister ki?

fen lisesi ve öss derecesi zeki olduğunuzu gösteriyor. böyle bir insan ne iş yapsa(bir aksilik çıkmazsa tabi) güzel yönetir gibi geliyor bana.

tip A kişilikte değilseniz dönün memleketinize. aradığınızı bulamazsanız istanbul kaçmıyor ya? internet üzerinden bile yapılıyor artık iş başvuruları.

anne önemli bak.

editgül: olmadı ilk sinemayı sen açarsın be! hangi şehir olduğunu söylesen daha çok fikir gelebilir tabi.

editnur: matematiğin falan da iyidir senin. memuriyeti de bi düşün. baban tükkanın başında durur sen de iyi maaş alırsın geçinir gidersiniz.

Valla Ankara'da bi aktar tanıyom. Adam avukat. Okumuş adam dükkânda durur mu? Duruyo işte. Kendi işinin başında duruyo. Adliye koridorlarından bıkmış zahir. Diyceksin ki aynı şey diil. Ankara olsa bile, herif büyük şehirde. Tamam orası farklı. Ama sosyalleşmek de sinemadan ibaret değil. 20 kilometre de, korkunç bir uzaklık değil. Haftada 1 bile gidilebilir.

Benim bu soruda takıldığım mevzu şu: Amerika'da niye Türk yok? İşte bu yüzden. Ana baba hasretine dayanamıyo Türkler. Aileden 'ayrışamıyo'. Benim çalıştığım kata bi gelsen, Amerika'ya mı geldin, Kalküta'ya mı gittin anlamazsın. Alayı Hintli. Şindi bu çocuklar, ağaç kovuğunda mı büyüdü? Hayır. Naapıyolar peki? Skype yapıyolar. Üstelik ana babalarını görmek için, senin gibi, atıyorum, 800 kilometre yol gitmek yetmiyo. İki gün gidiş, iki gün geliş sürüyo kapıdan kapıya. Filipinli bi qız vardı, gelmiş ve bi daha da gidememiş memleketine. 4 gün mü ne sürüyo gitmesi. Zaten izni bi hafta on gün! Tamamı yolda geçecek. Beterin beteri var yani. İstanbul'da doğup büyümüş ve İstanbul'dan kaçmak isteyen birinin duyurusu vardı geçenlerde burda. Ne dersiniz, küçük şehirde yaşayabilir miyim? diyodu. İstanbul'un bissürü cazip yanı var, bissürü de zahmeti, külfeti var.

Bu noktada, filmi 30 sene ileri sarıp, o günleri hayâl etmemiz lâzım. Anneni babanı mutlu ettin. Kariyeri bıraktın. Züccaciyeye devam. Allah gecinden versin, onları uğurladıktan sonra, nasıl hissedeceksin? Uluslararası firmalarda yönetici olmuş arkadaşlarına bakıp iç geçirecek misin? İmrenecek misin o hayâta? (Zerre kadar da imrenilecek bi hayatları olmiycak, onu da söyliyim sana). Yoksa çocukların, annenin yaptığı çobanı yiyerek, cacığı içerek büyümüş mü olacak?

Bi arkadaşım New York'a geldi mastır yapmaya. Çok parlak bi çocuk, hemen hocasından teklif aldı. 'Gel okulda kal' dedi hocası. Babası fikrini sordu naapmak istiyosun? diye. Çocuk düşündü ve 'Baba be! Daha kaç senemiz kaldı ki senlen beraber geçireceğimiz?' diye soruyla cevap verdi. 'Ben dönmek istiyorum Türkiye'ye' diye de ilave etti. Babanın gözleri doldu, bişey diyemedi tabii.

ailene yakın bir şehirde kariyerine uygun, yönetici adayı olabileceğin özellikle ihracat işlerinde gelişen bir şirkete kapağı at, en azından hafta sonu atlar gider ailenle kalırsın, sosyal biri değilsin anlaşılan arkadaşlarına yakın olmak da iyi gelir.

yeni mezunlara pompalanan CEO luk hayallerine inanmayacak kadar büyüdük.

İnan ki, başkasının soluğu ve emri altında yaşamak - çalışmak çekilir şey değil. İsteyen istediği kadar züccaciyeci desin..

İsteyen çöpçü desin ulan, yeter ki emir verme puşt müdür, yeter ki gölge eyleme ibne direktör...

şu an hangisi iyi gelecekse onu yap. pişman mı olacaksın ileride, ol ama zorlama kendini daha şimdiden, hayat her şekilde yorucu zaten.

(bkz: karar vermek/@compadrito)

böyle kararlar aniden verilmez. uzun zamana yay bu kararı. üzerinde aylarca ve belki de iki sene filan düşün.

bu konuda yazacak cok sey var, mobilim sabah editlerim belki.

ama sunu yazayim şimdiden;

sinema 20 km demissinya, istanbulda ki en yakin sinemaya gidene kadar ki surede o 20 km yi rahat rahat gidersin.

dun kadikoydeki zirveden 18:20 de ciktim 20:40 da karsiya levente anca gectim.

bu istanbul da helikopterin ve teknen yoksa yasamak anlamsiz anasini satayim.

Dur dükkanın başında bi altı ay, dene. Bak bakalım yapabilecek misin onu gör karar ver.

Hem mezun olduktan sonra-askerlik öncesi dönemde bunu tecrübe edersin, hem bir şey kaybetmemiş olup ailenle vakit geçirir ondan sonra karar verirsin.

Ama sevmediğin sürece bir işi yapma, kaç.. Çok para kazanıp mutsuz olacağına, az kazanıp mutlu ol.