vardır tabii ama öyle durumlarda çoğu zaman hasta ölümü beklediği için önce hastahane işleriyle ilgilenen yakınına söylerler bunun yasal olduğunu düşünüyorum o da herkese yayar işte öyle. bilincin açıksa zaten kendin ilgilenirsin kendi işlerinle

yakın zamana kadar ciddi bir rahatsızlığım vardı. öğrendiğim zaman doktora ailemin bilmesini istemediğimi söyledim. tedavi sürem boyunca, yaklaşık 3 yıl, ailem konudan habersizdi. ama doktora sadece 1 kere, ilk gidişimde, annemle gittim. diğerlerinde (kontroller ve ameliyat dahil) ailem yoktu yanımda. olsalardı belki doktor değil ama eminim hastanede muhattap olacakları başka bir çalışan söylerdi. tedavi sürecine dahil ederseniz habersiz kalmaları imkansıza yakın.

"doktor hastaya sormadan, bilgilendirmeden yakınlarına söyledigine çokça şahit olmusuzdur"

ben hiç şahit olmadım böyle bir şeye. annemi kanserden kaybettim, doktora her zaman brlikte gittik. o zaten korkularına odaklanıyordu, dokorun duydukları aklında yanlış kalabiliyordu, ayrıca hastanede yapılması gereken bir sürü usuli şey vardı ve onlarla hasta hasta ilgilenemezdi. o yüzden hep ben vardım ve beni de onun kadar muhatap aldılar.

son aşamalarda anneme metastazı söylemedik mesela. doktorlardan rica ettim, ona belli etmesinler diye. hemşirelerden de. belli etmediler. daha birkaç sene daha yaşayacağını düşünüyordu ki birdenbire kötükelşti ve birkaç gün içinde öldü. veda bile edemedi bana, ama ben ona ettim.

hastanın gelişmeleri bilmemesi her zaman kötü bir şey değil.

@ meltem

tam tersi olması gerekmizmiydi sence? onun bilip sizin bilmemenezi. sonucta anneniniz özeli.

hasta bilinmesini istemiyorm derse, dr yakınlarıyla bu bilgiyi paylaşmaz.tersi durum genelde şöyle oluyor. hasta yaşlı oluyor.patoloji raporunu çocuğu falan alıyor.kanser olduğunu görüyor.hastamız bilmesin, morali bozulur falan diyolar.tedavinin seyri etkilenmicekse, bi karar alınmıcaksa dr hastaya bilgi vermiyor bu durumda.çünkü 1. derece yakınlarından onam almış oluyor..

iyice abarttiniz. hastanede muayene odasina aileden biriyle giriyorsan zaten dr senin gizlemek istedigini tahmin edemez, tahmin etse ne yapacak cqktirmadan isaretlerle mi sana anlatmaya calisacak. bilinci kapali hastadan bahsediyosan o hastalar icin karar verme hakki zaten yakinlarina ait. yapilacak tedaviler icin 1. derece yakinlarinin imzali onayi alinir. bu durumda dr un kisisel karari degil bu hasta yakinlarini bilgilendirip bilgilendirmemek. sen yalniz gittiysen veya ailem gelirse lutfen bilgi vermeyin dediysen hicbir dr senin yakinlarinin telefonunu bulup haber vermez. bir de " cokca sahit olmuduzdur" yazmis.

abimi hastaneye biz götürdük. kanser olduğunu o ameliyat baygınıyken biz öğrendik. öleceğini de bize söyledi doktor. hasta için yapılması gereken şeyler var, hasta bakıma muhtaç. dolayısıyla hastaya bakan kişilerin de bilgi almaya hakkı vardır diye düşünüyorum. vel hasıl abime öleceğini söyleseydi doktor ya kendini öldürürdü ya da nasıl olsa öleceğim diyerek öldürmek istediği insanları öldürürdü. lakin bizde hiç bi zaman filmlerdeki gibi hastamızın durumu nedir doktor diye sorabileceğimiz ve insani şekilde ayrıntılı cevap alabileceğimiz doktorlar yok. bu yüzden doktorlara çok kırgınım. özel hastanelerde belki vardır.

@ sumuklu bilmemne


ben cok sahit oldum. sizi bilemiyecegim. bahsettigim örneklerde öyle suuru kapalı hastalar falan değildi. adamın midesinde kitle tespit ediyorlar pat yakınlarına soluyorlar. ben bunun gibi cok örnek gördüm. basıma gelsede ben hariç herkesin bilmesini istemem. neyini abartmısım anlamadım.

çok haklısın, rahatsızlığın hastaya söylenmesi gerek. hasta, kime söyleyip kime söylemeyeceğine kendi karar vermeli. doğru olan bu.

ancak kanser gibi ciddi hastalık olunca iş biraz değişiyor. moral etmeni devreye giriyor. hastanın moralinin yüksek olmasını istiyorsun.
biz de metastazı anneme söylememiştik. kemik metastazıydı, plesebo ilaç bile kullanmıştım, romatizma diye. o zaman gençtim şimdiki aklım olsa belki de söylerdim, bilemiyorum.

meltemin değindiği konu da var. hasta tek başına o kadar işlemin altından kolay kalkamıyor. doktorun dediklerinin bir kısmını kapıdan çıkınca unutuyorsun. her bir tedavi/kontrol travma etkisi yaratıyor. hem fiziksel hem metal olarak yorgun ve yıpranmış oluyorsun. doktorlar bu sürecin nasıl olacağını bildikleri için de yakınlarına söylüyorlardır muhtemelen.

acil şartlarında kime denk gelirse söyleniyor valla. başta kolluk kuvvetleri olmak üzere.
tabi aydınlatılmış onam gibi evrakların düzenlenmesi ya da yazılı bilgilendirmeler yapılması gerek ama hastaların ve yakınlarının çoğu okuma yazma bilmiyor.

doktorum. kanserli hastalarla günlük bazda çalışıyorum. şimdiye kadar "aileme söylemeyin" diyen hasta bir elin parmaklarını geçmez, onların da ailesine söylemedim (18 yaşından küçük kanser hastam olmadı, olsa söylerdim). aksine, hastanın haberi olmasın diyen hasta yakınları çok ama çok ama çok çok daha fazla.

all girls dream: kaç tane "ailenin haberi olmaması gereken 'özel' hastalık sahibi (ve ailesinin bilmesini istemeyen) hasta"nın ailesine kendisinden habersiz bilgi verilmiş hasta gördünüz? ben hastanede çalışıyorum, her gün bir sürü hasta görüyorum, daha böyle bir şeyi ne gördüm, ne duydum. sadece ben değil, diğer arkadaşlarım / büyüklerim / küçüklerimden de işitmedim. nerede yaşıyorsunuz?

olur da senin annen kanser olursa sen söylersin öleceğini, tedavinin işe yaramadığını, kanserin tekrar ettiğini.

insan nasıl senin kadar empati yoksunu olabilir, anlamıyorum.

@ meltem

benimde annem kanser. empati ile bunun ne alakasi var?

ben yukarıda hasta profilleri çizerek anlatmışım. sen anlamamışsan diyecek birşey yok. içeriye ailenden biriyle giriyorsan zaten sonucu birlikte duymak için gittiğini anlar karşı taraf. o zaman muayeneye girmeden önceden yanındaki akrabandna gizli ,ciddi birşey çıkarsa söylemeyin diye uyarman lazım. ailenin haberinin olmasını istemiyorsan yalnız gidersin. ya da ilkinde yalnızsındır ikinci de birinin olmasına ihtiyaç duyarsın ama hastalığı bilmesini istemezsin, onu da dr una söylersin. bilinci kapalı hasta adına yakınları karar verir zaten. bir kere de anlayamadığın için tekrar yazdım.

hastalığım hakkında bilgilendirilmiyorum dersen ok. drlar da her gelen hasta yakınına ayrı ayrı durumunu en baştan anlatmaya meraklı değil bence. ama ben dr u uyarmadan ailemle gitmiş olmama rağmen neden kaş göz işareti ile sadece bana anlatmıyor da yanımdaki anneme de söylüyor dersen :))

kronolojik yaşını bilmiyorum ama hayat tecrübe yaşın belli ki çok küçük. yüzünü bir örtü ile kapatmış 1 mmlik delikler açmış oradan bakıp saçma sapan sorular soruyorsun. kanser gibi hastalıklar sadece tuttuğu organı etkilemez. ciddi depresyona neden olur ve sağlıklı karar verme yetisinde kayıp yapar, kimsenin duymadığını sıkça duydun da, kanserli hastalara aile desteğinin tedavinin bir parçası olduğunu duymadıysan sana cevap vermek zaman kaybı demektir.

@ gonion

tr/ istanbulda yasıyorum. bircok doktor hastanın yakınlarına önceden hastanın durumu ile bilgi veriyor. esınız, oglunuz vs kanser diye ondan sonra asıl hasta olan ögreniyor durumu. asıl siz nerde yasıyorsunuz bnde onu merak ediyorum.

empati kurabilmek için annenin kanser olması yetmiyor. kanser olmasına gerek yok.

geçmiş olsun. umarım atlatılabilecek türdedir ve tedavi işe yarar.

o zaman empatiyi sen kur. diyelim kansersin doktor varsa cocuklarına yoksa annene babana soylüyor belki sen soylemek istemiyorsun. ama daha hasta olarak senin haberin yokken ailen biliyor durumu.

böyle bir durumdan hastayı haberdar etmemeyi tabi ki doğru bulmam. kimle paylaşmak isteyeceğine hem kendisi karar vermeli, hem de tedavisi hakkında en ince ayrıntıya kadar bilgi almaya hakkı var.

özel bir durum olur, yani nasıl diyeyim, zaten başkalrının yardımı ile yaşıyor olur, durumu idrak edemeyecek bir hasta olur, o zaman ona söylenmemesini anlarım.

diğer türlü tabi ki kötü. birden insanlar üzgün gözlerle bakabilirler, ne bileyim ben, böyle fazla hassas davranabilirler. o zaman bir kafa karışıklığı da olur. ilişkiler bozulabilir.

ben sadece benim yazdıklarıma karşı olan cevabınla sınırlı olarak empati kuramadığını hissettim ve cevabına yönelik olarak yazdım. yani ölmek üzere olan hastaya öleceğini söylememeyi yanlış bulman hususunda. en başında söylememek apayrı bir şey.

kaldı ki annem kanser olduğunu da benden öğrendi ilk, ne yazık ki. çalıştığım ofisteki meslektaşımın eşi hekimdi, yardımcı olmuştu tahlillerle ilgili. o nedenle, iş arkadaşım ve eşi vasıtasıyla ilk ben öğrendim. annemi arayıp ulaşamamışlardı da sanırım. annem de çok neşeliydi, tahlillere inanamadı.

neyse işte. zordu.

ölmek üzere olanları kastetmemiştim. sadece teshişten bahsettim.

ben teşhiste annem bilmiyordu diye yazmamıştım ki.

metastazı söylemedik sadece, çünkü artık gücü yoktu. son iki ayıydı.

anlatamamışım. eksik olmuş.

ben genel olarak soyledim onu.yani kanser teshisi konulur ilk olarak yakınları bilir sonra hastanın kendisi.

sen "tam tersi olması gerekmez miydi" demiştin bana cevabında.

şimdi anlaştık ama tamam.

tam tersinden kasıt. dielim birisi kanser bunu yakınları biliyor ama hasta bilmiyor.

benim yazdığıma karşılık "tam tersi" demiştin.

ay neyse, sıkıldım. :) uzadıkça uzuyor.

neyin tartışmasını yapıyoruz anlamadım. sen benim ne kastettiğimi anladın, ben de seni anladım.

önümüze bakalım. :)