Kendini erkek arkadaşının yerine koysana, senin durumun yok babası kıza pat diye ev alıyor düğününü yapmaya hazır falan. Bu kadar ezmeyin karşı tarafın ailesini. Sen onu zengin olmadığını bildiğin halde sevdin ve evlenme kararı aldın, ona göre yaşamaya hazırlıklı olmak lazım. Artık babanın kızı değilsin sadece.

pek soru olmadı daha çok iç rahatlatma oldu ama :)
abisinin yaptığı gerçekten de öküzlük yani bu kadarı da abartı geliyor bana. akraba olcaksınız sonuçta insan en azından bir merhaba der.
şu süreçte siz birbirinizi kırmamaya bakın kolay atlatmaya bakın. baban da cidden yapacağını yapmış bence gerisini siz ikiniz halledin

e siz düğün sevmiyorsanız, sevgilinizin de düğün yapacak durumu yoksa düğün yapmanız dünyanın en saçma şeyi olur gibi geldi bana. nikah çıkışı ayaküstü basit bir ikram oldu bitti.
bir de emirkulu+1, evlenme sürecinde ve evlilikte ailenizin imkanlarını kullanırsanız onu ezmiş olursunuz, o dile getirmese, hatta farkında olmasa bile öyle olur. bir bakıma sizin imkanınız daha fazla olsa bile kullanabileceğiniz en fazla onun imkanları kadardır.

@emirkulu erkek arkadaşım evi istemiyordu ama babam sen bekarken alıyorum ister oturur ister satarsın dedi.. zaten evet erkek tarafında ayıp da olmasın diye daha fazlasını istemiyorum.

kendim de düğün istemiyorum ama iş çevremizi düşününce de yapmak lazım diyorum. ama o iş çevresine de güzel bi davet yapılmalı ki bi ton para. yani o kadar parayı vercek durum varsa tatile gidelim yada bi ev daha alalım daha iyi. ayy ne boktan işler yaa. aileler ve devlet karşısında rahatça sevişeceğiz diye türlü dertler şebeklikler.

ben gelinlik giymek istemiyorum annem duyunca ciddiye bile almadı lan :/

herşeyinizi eşinle birlikte ikiniz yapsanıza. gücünüzün yettiği ölçüde siz yapın, ailelere bişey yaptırmayın. bir de herkesin aile bağları, aileden anladığı farklı olabiliyor. bazı aileler çok bağlıdır birbirine, bazıları birbirini sokakta görse tanımaz. fakat evlerine gelen bir insana çıkıp bir hoşgeldin demek nezakettir, üstelik yabancı birisi de değil bu kişi. hiç değilse bir 10 dakika yanınızda oturabilirdi. ben de misafir hiç sevmem ama nezaket gereği hoşgeldiniz derim, biraz otururum yanlarında.

sana onun ailesi ne kadar tuhaf geliyorsa senin ailen de ona öyle geliyordur. sorunu sanki karşı tarafta görür gibi bir havan var. ilk olarak bu düşünceden kurtul derim. ikinci olarak ne sen ne eşin düğün istiyorsanız sırf ailenin zoruyla, sırf aman ayıp olmasın mantığıyla eşini düğün için zorlarsan evliliğe sıkıntılı bir başlangıç yapmış olursunuz. klasik bir laf ama aileleriniz değil, siz evleniyorsunuz. anlaşmaları, kanka olmaları falan gerekmiyor (bkz. bizimkiler). hayat ikinizin hayatı, artık senin ailen eşin olacak. annenin babanın kardeşinin akrabanın gönlünü yapmak hala birinci önceliğinse kusura bakma ama sıkıntı karşı tarafta değil sendedir.

işiniz yaş. allah kolaylık versin.

bence bu adet islerini bu kadar ciddiye almayin. sacmasapan adetleryüzünden dügünleri iskenceye dönüsüyo insanlarin. mesela demissiniz ki "bi anne hiç mi elini taşın altına koymaz" durumu yoksa ne yapsin? ama durumu var da bise almak istemiyorsa ben onu zorla istemenin rezillik oldugunu düsünüyorum. Sizin icin demiyorum bunu yanlis anlamayin, yani böyle yapanlar var.
benim esimin ailesinin de durumu yoktu ama ben zaten ailesini tanimadan esimi sevmisim, esimle evlenmeye karar vermisim, onlarin yapmadigi bir sey beni etkilemedi. normalde sözde nisanda falan altin isteniyormus. ben hic bir sey almadim onlardan. dügünde de onlar zor durumda kalmasin diye onlarin takacagini esim aldi. dügünü de sirf aileler istiyor diye yine esim kendi biriktirdigi parasiyla yapti. ben cok önemsemedigim icin hic öyle pahali isteklerim olmadi. belki yapmazsam icimde kalir diye de emin olamadigimdan yaptik acikcasi. masraf olarak uygun bir dügün yaptik. ama ucuz ve yaratici yöntemlerle farkli bir dügün oldu. sehrin ormanlik alaninda bir yer kiraladik, sandalye ve masalari kendimiz süsledik. platform kurduk. vs

bu ayri bir konu ama belirtmek istedim; dügün yapacak insanlari özellikle kazikliyor millet. sinir oldum ben o dönem. hic bir seyi klasik sekilde halletmedim. örnegin davetiyeciden davetiye almadim. tasarimci bir arkadasa tasarlatip matbaada bastirdim. 750 adet davetiyeyi 200 liraya. nikah sekerlerini malzemesini alip kendim yaptim. sandalyeleri ve ortami annemin tanidigi bir tül-kumas vs satan bir kadin cüzi bir rakam karsiliginda süsledi. uzun süre arastirip uygun bir ücrete dj buldum, organizasyon sirketi degildi, adamin paraya benim de dj e ihtiyacim vardi. cicegimi hic cicekciye dügün cicegi oldugunu söylemeden yaptirdim 15-20 liraya :)

son not: önemli olan esin ve aranizdaki sevgiyse kendi ailenin maddi üstünlügünü asla hissettirme.

Baban evi alsin ama oturmayin, kiraya verin kirasini da bir hesapta biriktirin. Cocuklarinizin egitim masrafi olarak kullanirsiniz, evi de ilerde cocuklariniza verirsiniz. Kimsenin bundan sonra ailesini de degistiremezsiniz, sevidigniz kisiyi zor durumda birakmayin. Erkekler kadinlara karsi sevgilerini o kadin icin ne yapabileceklerini göstererek kanitlarlar, kadinlar ise nelerden vazgececeklerini göstererek. Kücük gecici gösteris hevesleri icin, ya da ailenizin hevesleri icin erkek arkadasinizi ya da ailesini zor durumda birakmayin.

bir çok arkadaşım paralarından bağımsız olarak sade bir nikah artı kokteyl yapıyorlar. düğün falan pek yok artık. modaya uyup devam edin gitsin işte.

aile ilişkileri çok çok sorun değil bir yerden sonra ister istemez kopuyorsunuz ailelerden.

emirkulu dogru demis zaten de, aldirmamak gerekiyor karsi tarafin ailesine. cok cok tecrübem yok ama, her ailede var öyle umursamazlik degil de farkli sosyal beklentiler icinde olmaktan. gecen burda misafirlige gidince terlik önermemelerini saygisizlik olarak bulmus trumanshow vardi. öyle görmüs, beklemesi dogal. ama benim acimdan da sorulmasi bile extreme. benim aklima bile gelmez, karsimdakini sevmedigimden falan degil, cidden aklima gelmez.

bu sacma örnekten nasil baglayacagim dersen, cikip seni selamlamamasi ya da baska bir isle mesgul olmasi seni baglamamali. ben de cogu zaman isimi birakip sosyal zorunluluklari uygulamak, selam vermek, el öpmek su bu, yapmam. hele de fiziksel bir isle ugrasiyorsam cidden yarim birakip cikip geri dönmem. bu demek degil ki karsimdakine nefretim var. basina bir sey gelse, acil durumda oldugunu bilsem, yardima ihtiyaci, dertlesmeye ihtiyaci var bilsem, ne yapiyorsam birakip gelirim yanina. ama sirf selamlasmak icin isimi bölmem, seslenirim, birazdan gelecegim derim, sonra konusalim derim.

abi meselesi gayet normal, bazi insanlar böyle, kafalar baska calisiyor. garipsesende anormal bulmamak lazim ya da altinda cok anlam aramamak.

mali acidan biraz sikinti ama. o kisma kolay gelsin. yorumum olmaz.