"çalışmıyorum.daha önce kısa dönem çalışmıştım ve çalıştığım zamanlarda işimi zevkle yapıyordum.şimdi bir işe gidip çalışmak dahi istemiyorum."
reçeteni kendin söylüyorsun. "hayatımı çok kötü etkileyeceğinin farkındayım zaten şu anda yaşım genç." yaşın genç olduğu için hayatını nasıl etkileyeceğine dair çok gerçekçi bir fikrin yok, durumu abartıyorsun. büyük ihtimalle bu da bir baskı oluşturuyor, eh, her çalıştığında bizzat bu baskıyla yüzleşiyorsun. şu durumda kim çalışmak ister ki?
çalışmak istemiyorsan çalışmayacaksın bu kadar basit. en azından bir süreliğine ara ver. ama bunu yaparken için rahat olacak. bak zevk aldığın şeyleri yapmadığını söylemişsin, sebebi budur, çalışman gerektiği gibi bir kanı en tepede sallandığı sürece zevk alamanı engelleyecek o suçluluk duygusu.
o yüzden bu duygulardan bir arın. bunun bir zorunluluk olduğundan falan. zihnini uzaklaştır ve rahatla. bunun için de dediğim gibi 0 çalışma olan bir ara verip, zevk alacağın şeylere konsantre ol.
çalışmamak belki bir isyan? en güzel yaşlarında zevk alacak şeyler yapmak yerine kıçını kırıp sabahtan akşama sıkıcı sıkıcı birşeyler çalışmana isyan? eh, hayatını zevksiz hale çevirince ne çalışacak enerjin kalıyor, ne de zevk almana izin veriyorsun, dediğim gibi yapmazsan bu döngüden çıkman zor gibi.
0