şimdi şöyle bişey okudum listelist'te:

listelist.com

son madde tam da beni anlatıyor. hatta cool diil de, suratsız diyorlardır arkamdan eminim. zaten yüzüme diyen de oldu.

e napıyım şimdi yani? konuşmak istemediğim ya da konuşulcak hiçbişey olmadığı halde kendimi konuşmaya mı zorlayayım sırf iletişimsizlik olmasın diye? 

aslında bu sadece ofiste değil, artık arkadaşlarımla bile gereksiz sohbetten kaçınıyorum. geyik muhabbetini sevmiyorum, konuşulcaksa içi dolu konuşma olsun istiyorum. ayrıca pek güleryüzlü değilim, çünkü gelmiyor içimden. illa mutsuz, keyifsiz olmaktan filan diil. yalnızca nötrüm. bu yüzden gülerek, kendimi yumuşatmaya çalışarak falan konuşmuyorum. veya komik bir şey söylediğini zannedenlere, onu komik bulmuyorsam gülmüyorum, tepki vermiyorum vs. çünkü öbür türlü kendimi zorlamış olacağım ve yapmacık olacak. ve olduğum gibi olmamak, başka türlü davranmaya çalışmak zamanında yaptığım ve beni çok yoran bir durum olduğu için, artık bunu istemiyorum.

hissediyorum ki ofisteki bazı insanlar onlara gülmediğim, gayet ciddi durduğum ve gerekmedikçe iletişim kurmadığım için bana gıcık oluyorlar. ben de bunu anlamıyorum. seninle iletişim kurmuyorsam istemiyorumdur, sana gerek duymuyorumdur, aynı frekansta değilizdir, bir sürü şey düşünürken bir de sana harcayacak enerjim yoktur. ama ben nefret etmiyorum kimseden, ya da kimseye bir zararım, kötülüğüm yok. insanlarsa bunu kişisel algılayıp, bir de işleri güçleri yokmuş gibi bana gıcık olmakla uğraşıyorlar.

şimdi hep böyle somurtkan, hiç eğlenmeyen, nobran bir insanmışım gibi anlaşılabilir. elbette, özellikle aynı frekansta olduğum insanların arasında, gülme krizine de girerim, rahat da olurum, değer verdiğim insanların yanında olup onlara şefkat de gösteriririm. ama seçiciyim işte insanlar konusunda, o yüzden diğer insanlarla bir mesafe var aramda, soğuk duruyorum.

şimdi bu kendini beğenmişlik mi? Biraz daha yumuşamaya mı çalışmalıyım? yoksa benim gibi olan var mı?

bir şeyler yazın işte...