ağır abazan olarak sık sık iki cinsi de, cinsel yönelimlerinden bağımsız olarak, sadece "erkek" ve "kadın" olarak değerlendirmeye çalışırım çocukluğumdan beri. bence gayet dengeliyiz. bu örnek bir tarafı toplumdan diğer tarafı insan doğasından alınma olduğu için biraz dengesiz olacak ama, "biz askere gidiyoruz ama sizde de meme var" tarzı bir avantaj-dezavantaj eşleştirmesi göremiyorum. daha ziyade, sahip olduklarımızı hem avantaj hem de dezavantaj olarak değerlendiriyorum ki gerçek denge benim gözümde her zaman bu tip eşleştirmeler olmuştur.
örneğin erkeklerin fiziksel olarak daha güçlü olması, çelimsiz bir erkek için gurur kırıcı olabilir. mesela bu adam kadınların daha şanslı olduğunu düşünmeye, "ne güzel götleri falan var hep, kolay seks yapabiliyolar..." demeye meyillidir. aynı zamanda kaslı, nefis penisli, seks manyağı bir abi pipicchio'sunu sallayıp dans ederken "erkek olmak ne güzel lan" diyor olabilir. "erkek adam dediğin güçlü olur" hem fiziksel bir gerçek sayılabilir hem de toplum dayatmasıdır. bunun bir erkek için avantaj olurken diğeri için dezavantaj olması mümkündür. bahsettiğim şey tam olarak bu. ya da kadının cinselliğini kullanarak istediğini elde edebileceğine inanan toplumda yetişen bir kadın, istediklerini bu yolla alamadığı zaman kendini çok berbat hissedebilir. dolayısıyla kadında şu var, erkekte bu var yerine; erkekte şu ve bu var, kadında şu ve bu var şeklinde ayrımlara gitmek daha mantıklı benim görüşüme göre.
o yüzden bence evet, biraz hastalıklı düşüncelerin var. ben tür olarak aramızda önemli bir fark bulunduğunu -en azından söylediklerini düşünecek kadar- düşünmüyorum. hani "kafalarımız farklı çalışıyor" diyoruz ya o da hikaye aslında. ben aşırı duygusal, çoğu kadından çok daha fazla trip atan, alıngan, kezban bi' herifim. e ama herifim işte, pipim var? vücudumuz farklı sadece, o da işte sevişelim falan diye bence. yoksa kadınlar şöyle erkekler böyle diye bi' şey yok.
ama şuna katılabilirim, çoğu ülkede kadınlara yazık oluyor. kadına şiddet olsun, kadının mal olarak görülmesi olsun bunlar hala çok fazla ülkede yaşanıyor. erkeklerde böyle bir şey yok. yine var ama farklı şekillerde ve nispeten az. bu can sıkıcı bir şey. ataerkil toplumun dindar ailede büyümüş bir çocuğu olarak ben kadını hep çok ama çok değerli kurdum kafamda, çocukken eşim yemek yaptığı zaman ona tapınırım falan diye hayal ediyordum, yani benim kafamdaki kadın öyle bi' şeydi. çocuk doğuruyo yemek yapıyo ne biliyim. ha bu da ataerkil bir kafanın ürünü ama olsun, hiç değilse EMEĞE SAYGI deyip tanrıça belliyoruz hatunu. acayip acayip şeyler.
0