30

30'u geçmesi lazım, kadın için de aynı.

27. 30'dan sonra zaten ölüyo insanlar, o yaştan sonra evlenmenin anlamı ne? liseyi 17-18'De bitirdiğini, üniversiteyi de yiye sıça geze toza 6 senede hallettiğini varsayıyoruz. 24 oldu. askerliğini yapar, gelir evde yatar dinlenir, iş miş bulup 1-2 senede kendi düzenini oturtur, 27'sinde artık yolunu bulmuş ve kendini tanımış, dünyayı az buçuk görmüş bi genç adam olarak evlenir. sonra eşiyle de hem gençliğini, hem ihtiyarlığını yaşayabilir.

benim kendim için ideal bulduğum, kendime şeyaptığım yol bu. 30 yaşına kadar bekar kalmışsam o saatten sonra zaten evlenmem herhalde.

"gençliği yaşama" konusu da bana garip geliyo biraz... 20 yaşında evlensen tamam gençliğini yaşamamışsın derim de 25 yaşına gelmiş bir adam "gençliğimi yaşamadım yea" diyosa ölsün zaten, o yaşa kadar yaşamayan adam evlendikten sonra da yaşamasın gençliğini jashnfjkl

Genelde 30 ideal derler. Ama hem kadin hem erkek icin hayatini diledigi gibi yasamadan gencligin tadini cikarmadan evlenenlerde sonradan problemler cikiyor.

38-40. hatun kişisi o yaştan sonra lazım olur :)

valla geçende danışman hocam bile dedi "30 olmadan sizi evlendirmiyoruz!" diye, o yüzden bilemedim şimdi :D

erken evlenmenin de avantajı var, kişiliğini karşındakiyle senkronize olarak geliştirip, değiştirip, daha uyumlu bir çift olabiliyorsun -gerçi o zaman da ne kadarı senin kişiliğin oluyor orası tartışılır- ama ne kadar olgun oluyorsun bir de o da var.

ama diyelim ki 30 ve sonrasında evlendin, o yaşa kadar kişiliğin çoktan oturmuştur. biraz ince eleyip sık dokuyabilirsin veyahut da tam tersi "yalnız kalmayayım" düşüncesi ile ilk önüne gelenle evlenebilirsin. bunlar hem kadın hem de erkek için geçerli, söyleyeyim. yani bu tip handikapları var. ama kişiliğin oturduğu için olgun olursun aynı zamanda, o iyi. ne istediğini ve ne yapacağını bilirsin. karşındaki de bunları bilir. ona göre belki birbirinize göre ayarlarsınız olayları -eğer olabiliyorsa- ya da birlikte olmazsınız, kısa vadede kendi yollarınıza gidersiniz. böyle çok çeşitli durumlar var kısacası :)

o yüzden şu var: eğer karşısına "evlenmek" gibi bir olgu çıkarsa, bir kadının ya da erkeğin, şu yukarıdakileri düşünerek hareket etmesi gerekir bence. bu durumda ben ideal bir yaş vardır, diyemem aslında. bir de herkesin olgulaşma yaşı farkı, mesela benim yaşım 30'a yanaştı ama hala çocuk gibiyim çoğu konuda. 24 yaşında evlenen bir erkek arkadaşım ise acayip olgun adamdır, evlendiğinde de olgundu zaten -böyle de meyve gibin oldu da neyse :D - yani kısacası, ilişkiden ilişkiye ve kişiden kişiye değişir bu durumlar -niye özet geçmediysem?-

köydeyse 18-21, şehirdeyse eğitim ve aile durumuna göre değişir. mesela adam liseyi bitirip bir işte çalışmaya başladıysa 18'inden sonra evlenebilir ama üniversite bitirip yüksek lisans master yurtdışı eğitimine kayarsa 30'a kadar yolu var.

30+ bence biraz zor.

Hemen cocuk da istemezler allah bilir, 40 yasinda cocuk "baba baba" der adama. Cocuk kucucuk, baba dede gibi olacak.

27-28 bence iyidir bi erkek icin. En fazla 30, olabilir. :) Erken evlenmek daha iyi bence yaa.

Buradaki herkesle, bu konuda zit dusunuyorum zaten.

27

evliliğin en büyük olayı bence yaşlılığı yalnız geçirmemek. çünkü bir yaştan sonra arkadaş edinmek kolay değil. o yüzden 35-38'e kadar kariyer basamaklarını tırmanmak, parayı bulup hatrı sayılır bir varlığa sahip olduktan sonra da evlenmek gerekiyor. fakir fakir evlenip napcan? sana da eziyet çocuklarına da.

35 iyidir. En geç 40 en erken 30 olmalı.

32'imde evlendim. bi sorunla karşılaşmadım

32

27-35 yaş arası.

Yalnız ölmekten korkmaya başladığı yaş.

evlilik bir hayat arkadasligi kurumu olduguna gore ilk once kendini taniyacaksin, kendine yeteceksin, yalniz yasamis, yalniz seyahat etmis, para idaresini ogrenmis, dostunu dusmanini ayirmis, ailenle olan iliskilerinde belli bir duzene gelmis olacaksin. butun bunlari 30dan once yapabilen insan sayisi cok nadir. dolayisi ile kendi yangin yerine baskasini davet etmek ve davet edilenin de bunu kabul etme salakligini gostermesi bence turkiye'deki evliliklerin cogunun neden mutsuz oldugunu anlatiyor. ilkokul mezununa tez yazdirmak gibi, herkes icin katmerli mutsuzluk, hem yazana hem okuyana...

yalnız hissetmeye başladığı an.