ciddi anlamda söylüyorum, sevgi konusunda.
eğer ben bir insanı seviyorsam ve o da beni seviyorsa (arkadaş, dost vs. olarak)
kesinlikle buna göre davranmasını isterim ondan.
yani, düştüğüm zaman beni kaldırabilecek birinin varlığını daima hissedeyim istiyorum. onun ötesinde, ben mükemmel değilim ki mükemmel bir şeyler isteyeyim.

KARI KONUSUNDA. bu yüzden yalnız ölücem muhtemelen.

mükemmel olmadığımı, kimsenin olamayacağını da biliyorum. ama dikkat ettiğim, önem verdiğim bir ton kriter var ve bunların tamamına uymayan bir kadınla bir hafta bile konuşamam. yani millet hoşlandığı sevimli bulduğu gödünü beğendiği kızla sevgili oluyor, 1 sene geçiriyor falan ben yapamam onu. ben it gibi aşık olacağım, gözüme herkesten güzel görünecek biriyle birlikte olabilirim ancak.

eh 100 kadından 10 tanesi benim istediğim gibi olunca, o 10 tanesi de beni sklemeyince böyle elim şeyimde kalıyom. çocukken işte interlekten falan uzak mesafe de olsa bi şekilde buluyoduk buluşturuyoduk at gibi hanımlarla sevgili oluyoduk da büyüyünce o olay bitti. ben de istemiyorum zaten bu saatten sonra uzak mesafe ilişkisi mi olur.

Verilen sözler konusunda.

Ben direkt, literal adamım. "Bu işi 3 günde bitirirm." dersen, 3. günde bitirmeni beklerim. Bitirmezsen hayatı sana elimden gelen her şekilde zindan ederim. Sözünde durmamak onursuzluktur çünkü.

"Bir işi 5 günde bitiririm." diye söz verirsem, 3. günde niye bitirmeidn hala yatıyorsun dediklerinde de aynı şekilde karşılık veririm. Hiçbir zaman giriştiğim işle ilgili verdiğim sözü tutmadığım olmamıştır.

Hayır, "Tam tersiyim" diyemem ama mükemmeli sevmem. İnsan yapmış gibi gelmez, ben insani şeyleri seviyorum ve kusurlar hoşuma gidiyor. Karşımdaki kişinin insan olduğunu hatırlatıyor.

İşimi çok seviyorum ve en iyisini yapmaya çalışıyorum ama bir işi mükemmel yaparsam eğer, sonra imza olarak çok küçük bir yerini bozarım, insanın yaptığı belli olsun diye. Örneğin, yazdığım bir makalede harf hatası, iki harfin yer değiştirmesi gibi hatalar bırakabilirim ama bu bağlaç olan de'nin bitişik yazılmasına kadar gitmez. Ancak, bu hatayı da sadece mükemmel bir şey yaptığımı düşündüğüm zaman bırakabilirim, o da sık karşılaştığım bir durum değil zaten.

İnsanlarda da duygusuzmuş gibi kusursuz olanlardan hoşlanmam. Herkes bir yerde tökezlemeli en az. Zaafları olmalı, kapıp koyvermeli, karşı koyamamalı az da olsa bir şeylere. Az olmalı ama yine de öyle bir zaman olmalı ki şapır şapır tükürdüğünü yalamalı. Sıkışmalı, küçük bir şey için panik yapmalı, çaresiz hissetmeli. Herkesin sevdiği kişilerde büyük bir sıkıntı ararım. Ama mükemmelce insan olan kişilere de bayılırım. O da öyle bir his, anlatmam istense anlatamam.

"Kusur olsun" derken de kadı kızı gibi her kusuru üstünde toplamak değil ama mükemmel olmasın. "Mükemmel, iyinin düşmanıdır" derler, ona inanıyorum.

evet. her konuda. bazen hoşuma gidiyor bazense isyan ediyorum.
çoğunlukla insan ilişkileri ve satın aldığım hizmetlerde problem yaşıyorum. hassasiyet, incelik, nezaket (kibarlık değil) dikkat ettiğim ve uyguladığım konulardır. genelde karı gibisin derler. halbuki ben normalim onlar odun gibi. (yüzlerine de söylüyorum)

hayatım konusunda çok kastırıyorum.

ama birçok eksikliğim var, bunları başaramayınca da kendime yükleniyorum. kötü bişi bence.
aşk hayatım boktan, meslek hayatım pek iyi sayılmaz. bunları halletmek için çaba göstermem gerektiğini düşünerek uyanıyorum her gün. boş da durmuyorum ama yeterli gelmiyor pek.
kısacası yorucu bir şey mükemmeliyetçilik.

Evet. Bircok konuda.