Ekşi Duyuru

Oncelikle kime oy atacagim konusunda oldukca kararsizim. Bir tarafta fasizan partilerle ortaklik yapip, kendi cizgisinden oldukca uzak birini cb adayi gosteren bir chp, diger tarafta bahsettigi ilkeleriyle, dusuncelerime biraz daha yakin gordugum ama samimi bulmadigim hdp adayi Demirtas.

Neden Demirtas'i samimi bulmadigima gelirsek,

- Kadin haklari ve ozgurlugunden bahsederken cocuk gelinler hakkinda hic bir calismada bulunmamalari, parlamentoda bulunduklari yaklasik 10 senede bir kac soru onergesi disinda neden tek bir cozum onerisinde bulunmadiklarini merak ediyorum. Acikcasi daha cocuk haklarini savunma konusunda bir calismasi olmayan(partisinin) bir adayin, kadin haklarini surekli kamuoyuna tasimasi bana oy avciligindan ote gelmiyor.

- Gezi darbecileriyle aramiza mesafe koyduk soylemi. Simdi bazilariniz buna itiraz edicek ama buda bana gercekci gelmiyor. Demirtas'in “Gezi direnişiyle değil, bu halk hareketini askeri darbeye kadar götürebilir miyiz diyenlerle aramıza mesafe koyduk” sozleri mesela. Kurt arkadaslar ve onlarin bdp'li dostlariyla aileleriyle sohbetlerim sirasinda, Gezi'yi Kemalistler, ulusalcilar basmis ve Mustafa Kemal'in askerleriyiz naralari atmislar argumanlarini cok duydum cok tartistim. Biji serok apo naralarida atildi ama tek tuk kisiler disinda kimse boluculer basmis demedi(Benim gozlemledigim). Ataturk'u seven ona saygi gosteren deger veren goruslerini begenen insanlara Kemalistler, darbeciler, fasistler damgasi basilmasini anliyamiyorum. Imrali'yi onderi olarak gorup Ataturkculere darbeci, kemalist sifati yuklenmesini ve simdi Demirtas'in kemalistini, ulkucusunu kucaklayacagiz sozlerini hic samimi bulmuyorum.

- Bir diger samimi bulmadigim husussa ulusculuk, milliyetcilik hisleri uzerine olacak. Demirtas'in israrla uzerine bastigi Turkiye catisi altinda kardeslik, vermis oldugu "nar gibi olacagiz" ornegi. Ben hayatim boyunca barisi, kardesligi, esitliligi savunan biri olarak ne yazikki cok yakin bir kac Kurt arkadasim disinda ayni duygulari goremedim. Yurtdisinda bir Turk olarak bir cok nevruz kutlamalarina katildim, oralarda amatorce muzik caldik, soyledik. Şivan Perwer bizzat nota vermistir nasil calmam gerektigi soylemistir mesela bana o sahnelerden birinde. Ne yazikki ayni dusunceleri, ideolojiyi paylastigim bir Kurt arkadasim, kolumdaki Ataturk imzasini kapatmami soylemek zorunda kaldi nevruz kutlamalarinda. Sorun cikar, kavga cikar dedi. Cok uzuldum arkadas. Orda bulunanlarin hemen hemem hepsi baris isteyen insanlardi ama nasil olurda bir Ataturk imzasina tahamul edemiyorlardi? Gorenlerde zaten Kemalist damgasini basiyordu aninda. Disariya ciktim, tabiki herkesi kastetmiyorum ama genelde arabalarda Kurt bayraklari, boyunlarda Kurdistan kolyeleri, kollarda dovmeleri. Hani bir ulku ocagi toplantisina gitsem aynisinin Turk versiyonuyla karsilasirdim. Bu insanlarla sohbet ediyorum %90ni sosyalist oldugunu soyluyor. Simdi Demirtas'in mitinglerine bakiyorum, birtek Turk bayragi yok. Genel, yerel secimleri anlarimda bu adam CB adayi. Garip geliyor. Orda halbuki Kurt bayraginin yaninda Turk bayragi sallansa eminim bir cok kitle onyargilari olsa bile hoslanirdi. Sempatiyle bakardi.

Diyecegim sudurki tanidigim nekadar Turk, Kurt varsa hepsi ozunde iyi insanlar. Demirtas'ta, Ihsanoglu'da eminim oyledir. Lakin bu kardeslik, baris, etnik kimlige kulture saygi propagandalari bana hic samimi gelmiyor.

Oy vermesek kime yarayacagini cok iyi bildigimden, cok kararsizim duyuru hemde cok.