turkce konusan uzayli
nedensizce zaman zaman depresyonda gibi hissediyorum. hiçbir şey yapasım gelmiyor. yorgunluk çöküyor. her şeyden nefret etmeye başlıyorum. tahammülüm kalmıyor hiçbir şeye. kısa süreli oluyor bunlar bazen bir iki saat bazen bir iki gün ama sonra geçiyor bir süreliğine. hani South Park'ın bir bölümünd
nedensizce zaman zaman depresyonda gibi hissediyorum. hiçbir şey yapasım gelmiyor. yorgunluk çöküyor. her şeyden nefret etmeye başlıyorum. tahammülüm kalmıyor hiçbir şeye. kısa süreli oluyor bunlar bazen bir iki saat bazen bir iki gün ama sonra geçiyor bir süreliğine.
hani South Park'ın bir bölümünde Stan'in başına gelmişti her şeyi bok gibi görüyordu. onun gibi işte.
bunlar neden oluyor? size de oluyor mu? nasıl geçiriyorsunuz bunu? çözümü yok mu?
hani South Park'ın bir bölümünde Stan'in başına gelmişti her şeyi bok gibi görüyordu. onun gibi işte.
bunlar neden oluyor? size de oluyor mu? nasıl geçiriyorsunuz bunu? çözümü yok mu?
0
son bir haftadır öyleyim. zaman azaldıkça benim bu isteksizliğim daha da artıyor. kolumu kaldırmak istemiyorum. stres sebepli olabilir, bilemedim.
0
bana da oluyor. stan kadar olmuyor ama oluyor yani. arkadaşlarla dışarı çıkınca falan geçiyor ya da uyuyup uyanınca. ancak bir ara baya bi uzun sürmüştü diye hatırlıyorum. bildiğin öle mal gibi geziyordum.
0
Oluyor. Her seyden tiksiniyorum. Annem o halimi "sen yine niye kuyrugunla kavga ediyorsun?" sorusuyla ozetliyor mesela. Durumu cok iyi anlatan bir soru bence. Ajhshsh
Sonra kendiliginden duzeliyor. Stresli bir donem haddinden fazla uzadiginda oluyor bana.
Sonra kendiliginden duzeliyor. Stresli bir donem haddinden fazla uzadiginda oluyor bana.
0
sıklıkla oluyor. kendiliğinden geliyor, kendiliğinden gidiyor... başka sebep varsa da ben göremiyorum.
genel olarak hareketsizliğimden kaynaklandığını düşünüyorum. aktif bir hayatım olsa bu kadar çok düşüş yaşamazdım herhalde. kondisyon gibi görüyorum biraz.
genel olarak hareketsizliğimden kaynaklandığını düşünüyorum. aktif bir hayatım olsa bu kadar çok düşüş yaşamazdım herhalde. kondisyon gibi görüyorum biraz.
0
sık sık. az önce tavana bakıp ağlamaya yakınsadım mesela. sebepsiz de olabilir, kabul etmek istemediğimiz nedenleri de olabilir. çok kurcalamanın alemi yok. işte sonra güzel bi şarkı seçip, müziğin sesini açıyoruz. genelde geçmiyor ama, sonra bi ara geçiyor ne de olsa.
0
bana da olmakta. bu konuda araştırma yapıyordum geçen. en aklıma yatkın şu çıktı karşıma belki size de yardımcı olur: bazen yaşadığımız bazı olaylar bizde derin izler bırakıyor. bizim o an bu acıya katlanma ya da o yaşadığımızı tam anlamda bitirmeye, yaşamaya vaktimiz, imkanımız olmuyor. o da beynimizde birikiyor ve bilinçaltımızdan baskı yapıyor. biz de nedenini bilmediğimiz bir karanlığın içine çöktüğümüzü düşünüyoruz. aslında geri plana ittiğimiz şeylerin izleriymiş onlar vs vs
0
Evet bu aralar her sey basiyor bunaltiyor her seyden tiksiniyorum nefret ediyorum hicbir sey yapasim gelmiyor. Havalardan diye düşünüyorum
0
Ben de. hem de gene ruh halim tamamen öyle. beni mutlu eden şeyler anlık, geçici, tamin etme gücü düşük...
her zaman bir melankoli havası vardır iç dünyamda; yalnızlık, ekonomik durum, sosylojik ve kişisel nedenler hep böyle bir ruh hali içinde olmama neden oluyor.
şarkı dinliyorum, hüzünleniyorum. kitpa okumaya çalışıyorum kafam almıyor, kendimi geliştirmeye çalışıyorum ama o enerjiyi bulamıyorum.
her zaman bir melankoli havası vardır iç dünyamda; yalnızlık, ekonomik durum, sosylojik ve kişisel nedenler hep böyle bir ruh hali içinde olmama neden oluyor.
şarkı dinliyorum, hüzünleniyorum. kitpa okumaya çalışıyorum kafam almıyor, kendimi geliştirmeye çalışıyorum ama o enerjiyi bulamıyorum.
0
