sülalenin hem en zengin hem de en nüfuzlu olan adamının evinde toplanırdık biz, annemin dayısında. benim kendi dayılarım, annemin diğer dayıları, anneannemler, amcamlar falan herkes oraya toplaşırdı. evleri de çok büyüktü zaten. orada bayramlaşılırdı.
çocukken nefret ederdim o buluşmalardan, şimdi de olsun istemiyorum ama yine de yalnız olmak garip geliyor biraz. annemin evindeyim ve sadece dedem var. annem yok, babam yok, anneannem yok, kardeşlerim yok... hepsi bir yerlerde. bayramlaşabilecekleri çok az kişinin olduğu yerlerde hem de. bi' burukluk olmuyo değil. ki inançlı birisi bile değilim.
0