çok uzun zamandır ateistim, ailem klasik türk müslümanı. hani alarında oruç da tutan olmaz, arada çakallık edip kadir gecesinde tutan olur. namazla hiç araları yoktur. işte kadercilik, bayram görüşmeleri, kurban kesmeler, böyle şirin adetlere önem verirler. babam gayet iyi biliyor ne olduğumu da annemin her sene mütemadiyen "dilek tut bak evladım bugün, kabul olurmuş" gibi laflar etmesinden dolayı durumumu hala idrak edebildiğinden şüpheliyim. ilk zamanlar anlatıyordum kendimi tekrar tekrar, kendisi "yine de evladım, sen dileğini tut" derdi :) artık tamam tamam deyip gülüp geçiyorum. bayramlarda da görüşürüz, zaten nadiren görüyoruz birbirimizi, bayram bu tip aile görüşmelerine önayak oluyor. din dışı muhabbetlerdeki klasik düşünce yapısı çok daha fazla yoruyor beni.
0