Sunum, görüşme, vb bir şeyse kendimi aç, susuz ve uykusuz bırakıyorum. Böylece heyecan ve fiziksel ihtiyaçlar birbirini dengeliyor. Normal ve sakin bir insan gibi görüşmeden, sunumdan çıkıyorum. Yalnız çıkar çıkmaz da önce dilim damağıma yapışıyor, birkaç dakika sonra karnım gurulduyor, peşinden bir yerlere yığılma ihtiyacı hissediyorum.
Konu sevgili işleri, çok özlenilen bir yakın ile buluşma gibi bir şeyse heyecanımı kesmiyorum; tam tersine paylaşıyorum. Böyle olunca karşımdaki de kendisi hakkındaki duygularımı anlayabildiği, görebildiği için seviniyorum.
0