İstanbul'dayım, hiç mi hiç korkmuyorum. Mahallede gece 12'de bile aileler dışarıda oluyor. Gerçi mahalle son geldiğim yer oluyor zaten gece de, oraya gelene kadar da korkmuyorum. Niyeyse birçok şeyden korkuyorum ama gece dışarıda olmaktan korkmuyorum.
Aslında bunda kadın olmanın bir avantaj olduğunu bile düşünüyorum. Çünkü genelde bıçaklı, mıçaklı kavgalar, dalaşmalar, sataşmalar erkekler arasında oluyor. Örneğin, yolda yürüyen iki erkek birbirine çarptığında bir şekilde ondan bir kavga doğabiliyor. "Önüne baksana lan", "Asıl sen düzgün yürü"den kavga doğuveriyor hemen. Ama o belalı tipler kadınları hem kendi güçlerinde kavga etmeye layık görmüyorlar, horozlansalar kazanacakları bir şey yok, "Gücün kadına mı yetiyor" diye bir laf yerler; hem de bir yandan "Kadına el kalkmaz", "Kadın güçsüz ve acizdir" düsturu ile hareket ediyorlar. Mantık çok sakat ve iğrenç ama açıkçası o durumda da işime geliyor. O yüzden de çok bela gelmiyor. Kalkan el değilse o biraz sıkıntı olabiliyor ama o da laf atma ile geçiliyor genelde "Ya tutarsa" mantığı ile. Galiba o tür tacizleri savuşturmayı öğrenmişim. Metrobüsten daha çok korkuyorum.
0