[]
Ölmek isteği neden bu denli yadırganıyor?
Bir insanın ölmek istemesine neden kimse hak vermiyor?
Niye yaşam bu kadar kutsallaştırılıyor? Ölüm neden bu kadar kötü addediliyor?
Mesele bir insanın ölmek istiyorsa, ölebilecek olması değil.
Mesele bu yadırgama durumu. Ölmek o kadar da kolay değil, ama ölmek istemediğim anlamına gelmiyor bu. İnsan öyle isteksiz hale geliyor ki, ölmeye bile mecali olamayabiliyor. Bazen insan hayata, dışarıya öyle yabancılaşıyor ki, ne işim var burada diyor, niye yaşıyorum diye sorguluyor. Bir anlam bulamıyor. Peki neden bu insanların ölme istekleri konusunda yardımcı olunmuyor? Yardım eli de uzatan olmadı hiç, birkaç öğüt ve yaşam güzel, zor ama güzel, bak biz de çekiyoruz nidaları. Niye? Ben çekmek istemiyorsam, illa bunu tek başına mı başarmam lazım, ötanazi hakkının kapsamı tekrar gözden geçirilmeli diye düşünüyorum.
Niye yaşam bu kadar kutsallaştırılıyor? Ölüm neden bu kadar kötü addediliyor?
Mesele bir insanın ölmek istiyorsa, ölebilecek olması değil.
Mesele bu yadırgama durumu. Ölmek o kadar da kolay değil, ama ölmek istemediğim anlamına gelmiyor bu. İnsan öyle isteksiz hale geliyor ki, ölmeye bile mecali olamayabiliyor. Bazen insan hayata, dışarıya öyle yabancılaşıyor ki, ne işim var burada diyor, niye yaşıyorum diye sorguluyor. Bir anlam bulamıyor. Peki neden bu insanların ölme istekleri konusunda yardımcı olunmuyor? Yardım eli de uzatan olmadı hiç, birkaç öğüt ve yaşam güzel, zor ama güzel, bak biz de çekiyoruz nidaları. Niye? Ben çekmek istemiyorsam, illa bunu tek başına mı başarmam lazım, ötanazi hakkının kapsamı tekrar gözden geçirilmeli diye düşünüyorum.
Ben ölmek istiyorum diyen bir kişi ekseriyetle şımarıklık yapıyordur, tıpkı küçükken anne babasının dikkatini çekmek için salak salak hareketler yapan çocuklar gibi. O nedenle yargılanıyor. Yoksa ölmek isteyen biri hiç bu tür saçma çabalara girmeden öldürüyor kendini, tarihte de bunun birçok örneği mevcut. Ardından üzülüyoruz ama yadırgamıyoruz; tak etti demek ki canına diyoruz.
- angelus
(27.06.14 14:17:49)
çünkü yaşamdan tat almak herkesin hakkı.
ölme isteğine hak vermemizi bekleyeceğin yerde, sana yaşamdan tat almanda yardımcı olmamızı beklemen daha doğru.
ölme isteğine hak vermemizi bekleyeceğin yerde, sana yaşamdan tat almanda yardımcı olmamızı beklemen daha doğru.
- dafuq
(27.06.14 14:40:55)
"Mesele bir insanın ölmek istiyorsa, ölebilecek olması değil."
"ötanazi hakkının kapsamı tekrar gözden geçirilmeli"
Bu ikisi üzerinden konuşacağım: Çünkü kimse bu denli ciddi bir sorumluluğu üzerine almak istemiyor. Hayat tercihler ve sorumluluklarla dolu ama bu geri dönüşü olmayan ve büyük bir tercih. O yüzden yanlış yapma ihtimaline karşı sonuçları çok acı olabilir. Sen ölmek için benden yardım istersen ve ben de herhangi bir istek gibi yardım edersem ama sonradan "acaba gerçekten ölmek istiyor muydu" diye kafama takarsam sıçtığımın resmidir. Hayatım boyunca bunun ızdırabını çekebilirim.
"Niye yaşam bu kadar kutsallaştırılıyor?" Ben o kadar kutsallaştımıyorum yaşamı. İntihar edene kendi tercihleri çerçevesinde saygı duyarım. Örneğin intihar eden bir tanıdığımın ardından "1988 - o hiç ölmeyecek" şeklinde yazanları garipsemiştim. Neden? Çünkü adamın hayatındaki son ve en büyük kararı intihar etmek olmuş, ama sen onun öldüğünü bile reddediyorsun. Bunun da bir tercih olabileceğini düşünmüyor, onun kararına saygı duymuyorsun.
Ama birinin ölmek istediğini öğrenirsem engellemeye çalışırım. Neden? Çünkü bunun geriye dönüşü yok. Hata yapmış olabilir. Ben destek olmasam da engellemediğim için bile kendimi o hataya paydaş görebilirim. Böyle olmasını istemem. Ha, benden habersiz ölürse yapacak bir şey yok zaten.
Hoş, çok yakın olduğum biri (aile, yakın dost vs) benden habersiz intihar ederse de kahrolurum. Neden? Çünkü yakınlarıma karşı maksimum empati yaparım ve onun hata yapmış olma olasılığı beni kahreder. Ayrıca biraz o intihar etmiş kişiden bağımsız olarak, belki de biraz da bencil bir şekilde, o kişiyi bir daha göremeyeceğim ve iletişim kuramayacağım için üzülürüm.
"ötanazi hakkının kapsamı tekrar gözden geçirilmeli"
Bu ikisi üzerinden konuşacağım: Çünkü kimse bu denli ciddi bir sorumluluğu üzerine almak istemiyor. Hayat tercihler ve sorumluluklarla dolu ama bu geri dönüşü olmayan ve büyük bir tercih. O yüzden yanlış yapma ihtimaline karşı sonuçları çok acı olabilir. Sen ölmek için benden yardım istersen ve ben de herhangi bir istek gibi yardım edersem ama sonradan "acaba gerçekten ölmek istiyor muydu" diye kafama takarsam sıçtığımın resmidir. Hayatım boyunca bunun ızdırabını çekebilirim.
"Niye yaşam bu kadar kutsallaştırılıyor?" Ben o kadar kutsallaştımıyorum yaşamı. İntihar edene kendi tercihleri çerçevesinde saygı duyarım. Örneğin intihar eden bir tanıdığımın ardından "1988 - o hiç ölmeyecek" şeklinde yazanları garipsemiştim. Neden? Çünkü adamın hayatındaki son ve en büyük kararı intihar etmek olmuş, ama sen onun öldüğünü bile reddediyorsun. Bunun da bir tercih olabileceğini düşünmüyor, onun kararına saygı duymuyorsun.
Ama birinin ölmek istediğini öğrenirsem engellemeye çalışırım. Neden? Çünkü bunun geriye dönüşü yok. Hata yapmış olabilir. Ben destek olmasam da engellemediğim için bile kendimi o hataya paydaş görebilirim. Böyle olmasını istemem. Ha, benden habersiz ölürse yapacak bir şey yok zaten.
Hoş, çok yakın olduğum biri (aile, yakın dost vs) benden habersiz intihar ederse de kahrolurum. Neden? Çünkü yakınlarıma karşı maksimum empati yaparım ve onun hata yapmış olma olasılığı beni kahreder. Ayrıca biraz o intihar etmiş kişiden bağımsız olarak, belki de biraz da bencil bir şekilde, o kişiyi bir daha göremeyeceğim ve iletişim kuramayacağım için üzülürüm.
- long live rock n roll (27.06.14 15:23:19)
Semavi dinlerde yasak olmasi insanlarin intihara dolayisiyla otanaziye bakis acisinda cok etkili.
- sayns (27.06.14 18:29:23)
1
