Ekşi Duyuru

giriş cümlesi bulamadım, başından sonundan anlatacağım. 95 doğumlu bir kız kuzenim var. konu onunla ilgili.

akrabalar içinde en modern, en geniş fikirli aile benimkiler. anneanne ve dede hacı, teyze tam bir büyümemiş ergen kezban, dayılardan biri kendi halinde ama eline 3 kuruş para geçtiğinde kumara kaptırdığı için şimdi zorda kalmış bir devlet memuru, diğer dayı da lise terk, çocukluğundan beri eczanede çalışmış ama 5-6 yıl öncesinde o zamana kadar hep çalışmış olduğu tek eczane kapanınca 1 yıl kadar işsiz kalmış, iş bulana kadar anneannemlerden para almak zorunda kalmış, şimdi asgari ücretle sabahtan akşama kadar eşşek gibi çalışan, yaptığı iş tamamen fiziksel güç gerektiren, ileri seviyeye ulaşmış şeker hastası, birisi bu mevzubahis kız olan 2 çocuk sahibi. diğeri ilkokul yaşlarında bir oğlan.

kız geçen yıl üniversiteye başladı. ankarada yaşıyorlar, aldığı puan en düşük bölümlere ancak yetiyordu. eskişehirde mezun olduğunda hiçbir iş bulamayacağı bir bölümü yazdı tek tercih olarak. aynı bölüm ankaradaki üniversitelerde de tutuyordu. ben tercih döneminde yurtdışında olduğum için konuya çok hakim olamadım ama aile fertlerinden yakın çevredeki arkadaşlara, hepsi ankarada bölüm yazması için binbir dil dökmüşler. hatta aile dostlarından birisi ankarada okursan bütün eğitim masraflarını ben karşılarım demiş. ama bu gerizekalı ankarada kalırsa üniversite öğrencisi gibi yaşayamayacağını, ne olursa olsun eskişehire gideceğini, en yakın arkadaşına söz verdiğini ve onu yarı yolda bırakamayacağını söylemiş, kimseyi dinlememiş. üstelik aileye sormadan diğer kıza ev bile tutturmuş, eşyaları aldırmış, her şeyi ödemek zorunda kalmak için ailesine yani dayımlara baştan duyurmamış. sonra iş orda yurt ayarlama aşamasına geldiğinde ben zaten ev tuttum falan demiş. dayımlar da hayır yurtta kalacaksın diyince evden kaçarım falan diye tehdit etmiş sanırım, o kadar detayını bilmiyoruz.

şimdi bu aile şöyle bir şeydi; ben 1. sınıfta saçlarımı kırmızıya boyattım diye dayım anneme de bana da saymadığını bırakmadı. zaten cahilin önde gideni, öyle cahilce şeyler söyledi ki, ciddiye alınacak gibi değildi zaten. zaten benim ailem de takmadı, dikkate almadı. ama bu kız daha lise 2ye giderken kaşını gözünü dudağını deldirdi, saçlarını ilk ay kırmızıya ikinci ay maviye üçüncü ay mora falan boyadı. anneannem dayıma kızdığında da "e kocaman kız artık kendi kararını kendi versin" diyerek anneanneme çıkıştı. zaten altından kalkamadığı durumlarda hep hakaret ederek karşılık veren bir tip.

neyse, dayımın durumu şu günlerde iyice kötü. adam günde 15 saate yakın çalışıyor, yengem göstermelik işlere girip girip çıkıyor, ay çok zormuş, uf çok sıkıcıymış vs. dayım çoğu zaman koli taşıyor ve onları taşırken de dizlerine falan çarpıyormuş. artık hastalığından dolayı da vücudundaki yaralar iyileşmemeye başlamış. parmakları bacakları hep yara olmuş.

bu arada bizim kuzen ne yapıyor acaba diye facebooktan fake bir hesaptan ekledim. her haftasonu eskişehirden istanbula gitmiş. eskişehirde hep barların tuvaletlerinde falan saçma salak fotoğrafları var. dövme falan yaptırmış. bir de bu kız babasının o durumuna rağmen sürekli ev değiştiriyor (her seferinde aynı arkadaşıyla). bir keresinde laptop'ım çalındı demiş, daha taksiti devam ederken. dayım da yenisini almış göndermiş. ama biz çalındığını hiç sanmıyoruz, muhtemelen satmıştır. en son bi iphone 5s almış, geçenlerde de onu tuvalete düşürmüş, bunu facebookta yazmış. arkadaşları nasıl kurtarabileceğini anlatmış yorumlarda, bu da aman ya boklu telefonla ne uğraşıcam, yenisini aldım bile yihoho gibi şeyler demiş. hatta bir paylaşım daha var ki kanım dondu. bitstripten ev arkadaşıyla kendisini çizmiş, konuşma balonlarında da bir süpermarkette daha önceden yaptıkları hırsızlık gibi bunu da çok kolay halledebiliriz falan diye bir şeyler yazmış. burda kamera yok gel buraya aldıklarını arkadan çantama koy vs.

her geöen gün bu kız iyice boka batıyor, görüyoruz. ama ailesinin hiçbir şeyden haberi yok. hatta geçenlerde kim milyoner olmak ister'den çağırdılar istanbula gidiyorum demiş. güya ilk mülakatta "biz size haber vereceğiz ama mutlaka istanbulda durmalısınız ayrılırsanız çağıramayız" demişler. bu da baya 1 ay falan istanbulda takılmış. daha önce ben de çağırıldım o yarışmadan, tamam gitmedim ama kimse yemez heralde kanalın 1 ay boyunca istanbulda kalacaksınız demesini. ama dayıma da öyle bir demiş ki, işte o parayı kesin alıcam size de yardım edicem vs.

neyse bu kız böyle bi dolu şey yapıyor hala. sizce ne yapmalı? muhtemelen uyuşturucu falan da kullanıyor, paylaşımları, yazdıkları, fotoğrafları falan tam o şekilde. geri dönülmez yola girmiş mi? girmeden biz dayımla konuşup ne pahasına olursa olsun eskişehirden çekip almalı mıyız kızı? inanın ne yapacağımı bilemiyorum ve dayımın o halini düşündükçe, kızın yediği bokları gördükçe üzüntü kızgınlık neyse hepsi birbirine giriyor.

hatta eğer eskişehirde olanınız varsa bu şüphelerim yerli mi yersiz mi diye 1-2 gün takip bile ettirmeyi düşünmedim değil.zaten eskişehirde kim nerde ne yapıyor herkes birbirini tanıyor sanırım. dikkat çeken de bir tip, görmek bulmak zor olmayacaktır.

edit: tekrar okuyunca yobaz bağnaz gibi bir izlenim verdiğimi gördüm. benim derdim dövmesiyle saçıyla başıyla değil. ama biliyoruz ki bu işler dünya para istiyor. babası hala her akşam yemeğini sırf masraf olmasın diye anneannemlerde yerken bu kızın bu savurganlığı, hasta olan babasını düşünmemesi beni çileden çıkarıyor.

edit 2: bahsetmem gereken bir şeyi unutmuşum. bir keresinde bu kız kaburgalarını kırıp ankaraya eve gitmiş. nasıl olduğunu sorduklarında da yataktan düştüm demiş. gerçekten dayım buna nasıl inandı, inanmadıysa nasıl sessiz kaldı aklım almıyor. kaburga nasıl kırılır ki? tek bir arkadaşım kaburgalarını kırdıi o da yamaçparaşütü kazasında. öyle yataktan düşmeyle kaburga kırılsaydı hepimiz çok kolay ölürdük sanırım.