işyerinde konuşuyosanız, onu dinlerken, arada bir bilgisayarına bak. iş dışında konuşuyosanız, onu dinlerken, arada bir telefonuna, saatine, gelip geçene, başka bi yere bak ve belli belirsiz, mutsuzluk, sabırsız alâmetleri göster. birer, ikişer saniyelik bakışlar bunlar. sonra tekrar konuşan kişiye bakmaya başladığında, hiç hevesli olmayan bi ifadeyle bak. cevap verme söylediklerine.
baktın bunlardan anlamıyor, telefonun kıpraşımdaymış da, çalmış gibi telefonla konuşmaya başla.
o da olmadı, yapamadın diyelim, ''a aaa! pardon! benim bi telefon etmem lâzım şimdi! tüh! vaktini de geçirmişim, görüyo musun?'' de telaşla... o telefon hayat kurtarır.
0