kimsenin hayatından isteyerek çıkmadım ki "hadi iyi akşamlar!" deyip gidebilen birisi değilim. kendime uç noktalara kadar zarar vermeye dahi razıyım. ama bir noktada kopuyor işte, gittiğini zannediyorsun ama aslında senin bir yere gittiğin yok. yalnızdın. orda kalmaya devam ediyor ve biraz daha güçlü hissedebilmek için, "gittim, vazgeçtim" falan diyorsun.
dayanılmaz, katlanılmaz şeyler için klasik ifadeleri kullanmak çok yersiz olur bence. eminim pek çok riyakarlığa, arkadan iş çevirmeye, samimiyetsizliğe katlanıyoruzdur. göz yumuyoruz ya da ayakta sikiliyoruz belki, hiçbirimiz melek değiliz neticede. etrafımızdakiler de değil. bazı şeyler birikiyor ve bir noktadan sonra "böyle olmaz" diyorsun. ya da dedirtiyorlar. benim gibi "gidemeyen" adamlara, dedirtiyorlar genelde.
0