cok guzel dusunmussun.
kanser hastalariyla bulus zaman gecir, zira otistik cocuklarla calismis biri olarak soyleyebilirim ki otistik cocukla ugrasmak gercek anlamda sabir ve aslina bakarsan egitim de isteyen bir is, eger basinda isinin ehli biri olmayacaksa gercekten cok zor ve tahmin edilemeyen seyler olabiliyor. ayni sekilde kres isi de zor bir is, cocuk iste yav diyip girmemek lazim, o da emek, sabir ve kontrol isteyen bir is. kanserli hasta ise hayatin her kolundan senin benim gibi insanlar, konusacak, sohbet edecek seyleri olan insanlar. orada onlarla konustukca bilgin ve gorgun de artar, hem de onlara verdigin guzel duygulardan dolayi sen de kendini cok iyi hissedersin.
yanlis anlama, sen diger isleri yapamazsin demiyorum ama ortaya asortik fikirler atinca ortalama bir insan napabilir diye dusundum.
0