üni. kazanıp istanbula geldim, mutsuzdum ama, sevemedim bölümü.
sonra aileme dedim ben bu yıl da çalışsam sınava, bakın bu bölüme girmek istiyorum, %50 burslu ama şu kadarcık para, yaza kadar biriktiremez misiniz acaba?
yok dediler. yıkıldım emenike, parasızlıktan aç uyuduğum günler bile olmuştu ama daha az koymuştu.
okulu bıraktım, yurttan ayrıldım, işe başladım, maaş almaya başladım, kötü ama "benim" olan bi eve çıktım, zam aldım, daha iyi bi eve çıktım, sınava çalıştım, kazandım,
bunların hepsini de aileden habersiz yapıp yazın çat diye "bakın ben para kazanıyorum, sınavı da kazandım, nolur bak ateşleyin okul parasını bi seferlik" diyince kabul ediverdiler.
şimdi okulun parasını kendi cebimden tak diye verebilir hale geldim. bir yılda kendime hayat kurmuş oldum bir nevi.
kaldı ki çok çekingen, bir şeylerin peşinde koşturmayan hantal herifin tekiydim.
sen kalk adana'dan gel, rus dili okumaya istanbul'a yerleş, 1 yıl sonra web programcısı olarak geçinmeye başla. fiuu.
0