little miss rejectee +1
dışardan bakınca hiçbir sorun yok, herkes benim yerimde olmak isteyebilir. ama bir yandan bakınca da herkesin "oha ne biçim yaşıyosun sen" deme hakkı var.
motivasyonsuzluk, buna bağlı olarak hiiiiç ama hiçbir şey yapmayı istememek ve beynin bir tarafı "YAŞA! YAŞA!" diye bağırırken her geçen gün daha fazla uyuşmak, şartların rahatlığı nedeniyle iyice yavşamak.
bu problemi paylaştığım insanlar "gençken olur öyle ya, yumurta göte dayanınca yardırmaya başlıyosun, takma kafaya" diyor.
ama yumurta hiçbir zaman götüme dayanmaz beybi. bir yolunu bulup "toparlan!" dememi engelleyecek noktaya getiririm ben kendimi. kendimi bi çok seviyorum, bi hiç sevmiyorum.
0