gelemiyoruz, yani ben gelemiyorum. aylarca hem de. elimde ne var ne yok bırakıyorum öylece yere. ayrılık sebebine de bağlı oluyor tabii bu. o süre zarfında insanlar geçer diyor, alışırsın diyor, inanmıyorsun. ama zamanla geçiyor. ben atlatabiliyorsam, ki ileri derecede bir obsesif kompulsifim, herkes yapabilir bunu. öyle söyleyeyim.
neden ayrıldığınızı unutmamak doğru bir öneri, evet. bir şeyler hep taze kalıyor, sonra siz onların hala taze olduğunu zannediyorsunuz ama bir gün bir anda ardınızda kaldıklarını görüyorsunuz. kapanmamış bir hesabınız oluyor hala, ama kapanmış gibi yapmayı öğreniyorsunuz.
görmezlikten gelmek, yaşanılan her şeyi reddetmek bende işe yarıyor. en azından daha kısa sürede hayata tekrar geri dönebiliyorum. tavsiye ederim. bir de, kişinin kendi kendine yetebiliyor olmasını sürekli tekrar etmesinde de fayda var.
ama bu söylediklerimden sonra size verebileceğim en içten ve en büyük tavsiyem ise, kalbinize bu konunun kapandığını söyleyin. ve öylece de kalsın. o zaman kesin geçiyor.
0