@der meister hay sen çok yaşa. başka derdin mi yok?
o değilde anılar canlandı gözümde.
yine sınav dönemi kütüphanedeyiz. vahşi batı gibi. ben ilk başlarda bir masanın ayağına sırtımı dayayıp yere oturdum. yer kapıcam diye bu kadar strese girmek anlamsız gelmişti. aslında masa vardı ama sandalye yoktu. masasının ayağına yaslandığım elemanın sınav saati gelince yerini bana verdi. selam ettim ve başarılar diledim.
artık bir yerim vardı, ama umrumda değildi. hatta sınavda umrumda değildi. kitap önümde olmasına rağmen bir türlü odaklanamıyorum.
o sırada tam 2 metre solumda 2 tane çıtırın ayni dertten muzdarip olduğunu gördüm. sürekli kikirdeyen bu arkadaşların derdinin ben olduğunu bir tanesinin yanıma gelmesi ile anladım. biraraya geldik ve yine ders çalışmadık. sonra muhabbet falan derken biri kaşar çıktı, diğeride ebedi dost.
(bkz:
bu da böyle bir anımdır)