[]
arkası gelmeyen dertler.
sırf içimi dökmek için yazıyorum, yoksa kimsenin yardım edebileceği bir durum da yok ya. okulda 6. senem bu sene, bu sene artık her gün okula gideyim, hayatımı düzene koyayım, kaç yaşıma geldim hala ailemin gönderdiği parayla yaşıyorum bari mümkün olduğunca az masraf yapayım, okulumu bir an önce bitireyim düşünceleriyle başladı bu sene. ancak bu kadar çok terslik sürekli üstü üste geliyor, artık deliricem, batıl inançlı bir insan olsam kurşun falan döktürücem üzerimizde büyü var diyecem resmen.
daha bir buçuk ay önce, mutfakta yangın çıktı, hem 1 hafta okula gidemedim tadilattı boyaydı badanaydı vs. hem de bir dolu masraf çıktı, üstüne üstlük ev arkadaşımın da durumu pek iyi değil, bayramda babam gelmişken ocak, aspiratör falan aldı, ben aldım gibi değil hani bir hayırsever zor durumda olan öğrencilere yardım etti şeklinde düşün dedi, yine de yani bin lira kadar masrafı oldu bu yangın işinin babama, ister istemez hani bir aziklik hissettim, zaten bu yaşımda yük oluyorum bir de fazladan böyle şeyler çıkıyor.
hemen yangından 2-3 gün sonra, bize hiç bir şey demeden-ailesinden gizli okulunu bırakıp yurtdışından gelen erkek arkadaşını- 1 aydır misafir eden, ve kendisi ailesinin yanına gittiğinde dahi erkek arkadaşı ve erkek arkadaşının da misafirleri evde kalan ev arkadaşına yeter demek durumunda kaldım, o da zaten yangın masraflarına katılmaya gönüllü olmadığından ayrıldı evden, bu sefer kira, faturalar bilmemneler her türlü masraf artmış oldu.
daha geçen hafta, düzenli olarak doktora gidiyorum randevu zamanı gelmişti, doktor paramı da ailem gönderiyor, onun için para istemiştim. zaten para istemek için aramaktan nefret ediyorum.
dün de evde otururken birden kalorifer peteklerinden biri, eski bir şeydi zaten, çatladı su fışkırmaya başladı, kovalarla zor yetiştik, sonra bir baktım diğer bir petek de su akıtıyor önünde eşya vardı görmemişiz parkeler şişmiş hep, bugün de okula gidemedim ustaların başını bekledim hem de yine masraf yine masraf ulan bu sefer kiradan düşülür dedi babam ama yani nerdeyse her hafta şudur budur diye fazla para istiyorum artık, ben dert ettikçe daha çok masraf çıkıyor.
az önce de doktorum aradı, tahlil sonuçlarında problem varmış, bilmemne doktoruna da görünmem gerekecekmiş, yarın yine hastanede olucam, yine kim bilir ne masrafı çıkacak.
bana çaktırmamaya çalışıyorlar, ancak maddi durumumuzun şu sıralar çok da şahane olmadığını biliyorum, babam belli etmez ama babamın yanında çalışan abimi arıyorum, sesinden belli oluyor sıkıntı, bezginlik. babamla konuşurken kendimi nasıl ezik nasıl faydasız hissettiğimi , o işi şakaya vurdukça nasıl içimin sıkıldığını, ne desem bilemedim fena bir durum.
çalışayım diye düşünüyorum, neredeyse her gün sabah sekiz buçuktan akşam beşe kadar dersim var, zor bir bölüm okuyorum, uzatacağım kadar uzatmışım okulu, ki çalışsam dersleri kaçırdığıma değecek bir para da geçmeyecek elime, okul 1 sene daha uzarsa çıkacak masraf çok çok daha fazla olacak.
her an evin bir yerleri elimde kalacakmış, bir dert daha çıkacakmış gibi geliyor. hatta parça parça uğraşacağıma deprem olsun yıkılsın tepeme de komple kurtulayım diye düşünüyorum bazen.
25 yaş ve üstü olup hala ailesinin eline bakanlar, nasıl katlanıyorsunuz bu duruma? böyle terslikler üst üste geldiğinde, her şey için ailenizden para istemek zorunda kalmak sizi de üzmüyor mu? ayrıca ne biçim bir şansım var anlamadım ki, resmen 2 ayda önce evde yangın çıktı sonra evi su bastı, merak ediyorum daha ne olabilir? bu kadar şanssızlık olur mu?
daha bir buçuk ay önce, mutfakta yangın çıktı, hem 1 hafta okula gidemedim tadilattı boyaydı badanaydı vs. hem de bir dolu masraf çıktı, üstüne üstlük ev arkadaşımın da durumu pek iyi değil, bayramda babam gelmişken ocak, aspiratör falan aldı, ben aldım gibi değil hani bir hayırsever zor durumda olan öğrencilere yardım etti şeklinde düşün dedi, yine de yani bin lira kadar masrafı oldu bu yangın işinin babama, ister istemez hani bir aziklik hissettim, zaten bu yaşımda yük oluyorum bir de fazladan böyle şeyler çıkıyor.
hemen yangından 2-3 gün sonra, bize hiç bir şey demeden-ailesinden gizli okulunu bırakıp yurtdışından gelen erkek arkadaşını- 1 aydır misafir eden, ve kendisi ailesinin yanına gittiğinde dahi erkek arkadaşı ve erkek arkadaşının da misafirleri evde kalan ev arkadaşına yeter demek durumunda kaldım, o da zaten yangın masraflarına katılmaya gönüllü olmadığından ayrıldı evden, bu sefer kira, faturalar bilmemneler her türlü masraf artmış oldu.
daha geçen hafta, düzenli olarak doktora gidiyorum randevu zamanı gelmişti, doktor paramı da ailem gönderiyor, onun için para istemiştim. zaten para istemek için aramaktan nefret ediyorum.
dün de evde otururken birden kalorifer peteklerinden biri, eski bir şeydi zaten, çatladı su fışkırmaya başladı, kovalarla zor yetiştik, sonra bir baktım diğer bir petek de su akıtıyor önünde eşya vardı görmemişiz parkeler şişmiş hep, bugün de okula gidemedim ustaların başını bekledim hem de yine masraf yine masraf ulan bu sefer kiradan düşülür dedi babam ama yani nerdeyse her hafta şudur budur diye fazla para istiyorum artık, ben dert ettikçe daha çok masraf çıkıyor.
az önce de doktorum aradı, tahlil sonuçlarında problem varmış, bilmemne doktoruna da görünmem gerekecekmiş, yarın yine hastanede olucam, yine kim bilir ne masrafı çıkacak.
bana çaktırmamaya çalışıyorlar, ancak maddi durumumuzun şu sıralar çok da şahane olmadığını biliyorum, babam belli etmez ama babamın yanında çalışan abimi arıyorum, sesinden belli oluyor sıkıntı, bezginlik. babamla konuşurken kendimi nasıl ezik nasıl faydasız hissettiğimi , o işi şakaya vurdukça nasıl içimin sıkıldığını, ne desem bilemedim fena bir durum.
çalışayım diye düşünüyorum, neredeyse her gün sabah sekiz buçuktan akşam beşe kadar dersim var, zor bir bölüm okuyorum, uzatacağım kadar uzatmışım okulu, ki çalışsam dersleri kaçırdığıma değecek bir para da geçmeyecek elime, okul 1 sene daha uzarsa çıkacak masraf çok çok daha fazla olacak.
her an evin bir yerleri elimde kalacakmış, bir dert daha çıkacakmış gibi geliyor. hatta parça parça uğraşacağıma deprem olsun yıkılsın tepeme de komple kurtulayım diye düşünüyorum bazen.
25 yaş ve üstü olup hala ailesinin eline bakanlar, nasıl katlanıyorsunuz bu duruma? böyle terslikler üst üste geldiğinde, her şey için ailenizden para istemek zorunda kalmak sizi de üzmüyor mu? ayrıca ne biçim bir şansım var anlamadım ki, resmen 2 ayda önce evde yangın çıktı sonra evi su bastı, merak ediyorum daha ne olabilir? bu kadar şanssızlık olur mu?
bunlar ufak tefek sıkıntılar, takma kafanı.
benim yaşım 28, 60.000 TL kredi borcum var, batırdığım işten falan. Öyle düşün, iki petek falan mühim değil sanki :)
benim yaşım 28, 60.000 TL kredi borcum var, batırdığım işten falan. Öyle düşün, iki petek falan mühim değil sanki :)
- ben bizzat kendim
(18.11.13 16:26:11)
Hepimiz bir şekilde sıkıntı yaşıyoruz, sadece yalnız olmadığınızı düşünün ve şükredin halinize.
- redeath
(18.11.13 16:34:47)
sakin ol, rahatsızlığın kötüleşir filan Allah korusun. para bulunur, sağlık bulunmaz.
evde şanslızlık olmuş herhalde eski bir bina olur öyle şeyler pek çok kişi yaşıyor kuzenim varlıkta eski bir evde oturuyordu tadilata 2 ayda iki kira kadar para verince 3. ayda evi taşıdı. tek sen değilsin. sırf bu korkudan eski ev alma diye beni vazgeçirdiler etrafımdakiler ev almaktan 0 alacak duruma gelmeyi bekliyorum, düşün nasıl bezmiş sorun yaşayanlar.
iş bulsan okulu daha da uzatacaksın sanki onu düşünme derslerine yoğunlaş biran önce bitirmeye çalış. herşeyi birden yapamazsın..hem okul bitsin hem çalışayım hem masrafları kısayım..olmuyor öyle sırayla olur hepsi.
evde şanslızlık olmuş herhalde eski bir bina olur öyle şeyler pek çok kişi yaşıyor kuzenim varlıkta eski bir evde oturuyordu tadilata 2 ayda iki kira kadar para verince 3. ayda evi taşıdı. tek sen değilsin. sırf bu korkudan eski ev alma diye beni vazgeçirdiler etrafımdakiler ev almaktan 0 alacak duruma gelmeyi bekliyorum, düşün nasıl bezmiş sorun yaşayanlar.
iş bulsan okulu daha da uzatacaksın sanki onu düşünme derslerine yoğunlaş biran önce bitirmeye çalış. herşeyi birden yapamazsın..hem okul bitsin hem çalışayım hem masrafları kısayım..olmuyor öyle sırayla olur hepsi.
- niye ama (18.11.13 16:45:03)
Aile yaninda yasamaya devam edip tek bir copse de ihtiyac mi luks mu diye en az 3 gun dusunup sonra harcama yaparak, bu para isteme izdirabini azaltmaya calisiyorum
Gun icinde gorevim neyse sorumluluklarimi savsaklamama calisarak, Okul olur, kpss olur, ... artik o gunun konusu neyse.
Zaman zaman boyle gozler dolu dolu olmuyor degil tabii. Ama gercekten yalniz degilsin. Bu yas gurubu ciddi anlamda sikintili ve ruhsal bunalimda.
Gun icinde gorevim neyse sorumluluklarimi savsaklamama calisarak, Okul olur, kpss olur, ... artik o gunun konusu neyse.
Zaman zaman boyle gozler dolu dolu olmuyor degil tabii. Ama gercekten yalniz degilsin. Bu yas gurubu ciddi anlamda sikintili ve ruhsal bunalimda.
- cecilia (18.11.13 16:45:35 ~ 16:49:37)
Valla hocam, omuz omuza calistigim mesai arkadasim Filipinli. Bizim millet cok cilekestir dedi bana. Bu adalarda zaten aclik ve sefalet vardi, hukumet cok yolsuzluk yapiyodu, milletin hali harapti. Sonra gecenlerde 7.2 buyuklugunde deprem oldu. Ondan iki hafta sonra da, adi Hayvan mi neyse, o tayfun oldu. Tarihin kaydettigi en siddetli tayfunmus. 10 cocugu olup, geriye iki cocugu kalanlar mi ararsin, hala ulasilamayan adalar mi ararsin. Bugun aldigi son habere gore, zengin ve fakir esitlenmis haldeymis. Yiyecek hic yok, para hicbir ise yaramiyor. Bir kutu sardalya konservesi bulabilmek icin, 4 saat bisiklet surmus bir tanidigi, ama evde bir aile var, bir kisi yasamiyor. Cesetleri teshis etmek uzun sureceginden, kitleler halinde gomuyolar. Hastaneler hastanelikten cikmis halde. Saglik personeli perisan. Artik insanlara yiyecek vermeyin, once bize verin yiyecek diyolarmis. Icecek su yok. Yakinda pis sulari icmeleri nedeniyle, kolera basta olmak uzere her turlu bulasici hastalik kol gezecek. Olenler sansli mi ne? Ingilizcede "it's not end of the world" diye bi laf var. Aha bu da end of the world degilse, ne? durumundalar. Basiniza pespese gelenler hic eglenceli degil. Ama gene de halinize sukredin hocam.
- compadrito (19.11.13 03:21:18)
1
