şunu unutma: Türkiye'de işe girmek istiyorsan orada burada tanıdıkların olacak.
tanıdıklarının tanıdıkları olacak.

ve sen bunların hepsine eğer çok sıkıntı içindeysen haber salacaksın. sıkıntı içerisinde değilsen de, yine de senin için CV'ni ele almalarını sağlamalarını rica edeceksin.

hatır gönül, çevre işleri bunlar.

motivasyonsuz görünürsen kimse seni istemez, insan olarak senden hoşlanmaz, referans olma konusunda da çekinceli olurlar onları haksız çıkaracağını düşünerek.

(bkz: #25838373)

o kadar iyi anlıyorum ki seni. entry'de de yazdım, ben döngümü yüksek lisansa başlayarak kırdım. bir adım attım yani, elimden geldiğince. geç ve güç oluyor, ama oluyor bir şekilde.

şu ara iş arıyorum, daha önceki işsizlik tecrübem gibi olmasından çok korkuyorum. bunu yaşayan bilir. insanların sorularını, sorgulamalarını, bakışlarını yaşamayan anlamaz. canını sıkma diyeceğim ama bilirim ki sıkacaksın. adım atmaya çalış. çalış sen.

ek: bu arada, linkini verdiğim entry'yi hangi başlığa yazdığımı unutmuştum. işsizlik başlığına baktım, yoktu. kendi kimdir nedirimden bulayım bari dedim ve nickime tıkladığım anda üstte beliren entry, 1584 entry içinden bu entry oldu. bence okuman gerekiyordu zaten bunu, hayat bile böyle olsun istedi :)

hiç işe girdin mi yoksa mezuniyetten beri bu durumda mısın. işe girip çıkıyorsan belki farklı bir alan denemelisin.

Kışın ortasında Iğdır/Aralık'ta askerdim. -30 derece soğuk gördüm, askerlik her türlü rezaletti ama bir yandan bitsin de istemiyordum. Çünkü işsiz kalacaktım, öyle de oldu. 6 ay işsiz gezdim, bi arkadaşım sayesinde tezgahtarlık yaptım 4 ay. Sonra yine 6 ay işsiz gezdim. Aynen senin gibi canım çok sıkılıyordu ki hayatımda en çok yapmak istediğim iş çıktı karşıma. 26 yaşındaydım, stajer alırız dediler kuruş da para veremeyeceklerini söylediler. Tamam dedim, 6 ay bedava çalıştım. Sonra istifa ettik topluca bir 6 ay daha isşiz kaldım. Arkadaşlarla kendi işimizi kuralım dedik, dönüp bakıyorum çok büyük fanteziymiş. Öte yandan başka bir arkadaşım vasıtasıyla bir iş daha buldum, ikisini beraber götürdüm. Hayatımda en çok yapmak istediğim iş ya gerçekten de öyleymiş. 15 saat çalışıyordum. Kalan zaman uyku ve yoldu. Şimdi arkadaşlarla kurduğumuz iş çok iyi bir kapı açtı. Çok sevdiğim bir iş yapıyorum ve iyi para kazanıyorum. 3-4 yıl önce bunları yapacağımı söyleseler inanmazdım.

Kısaca, sevdiğin bir iş vardır onun için kas. Arkadaşlarına da güven. Hayatımda mülakatta başarılı olup beni işe alan olmadı. Hep arkadaşlarım sayesinde işe girdim. (3 farklı sektör, 7 iş yeri değiştirdim) (Son işime de ben başvurmadım, teklif geldi)

devılred cook sagol.
Yuksek lısans dusunmustum ama okudugum alanda yapmak cıdden ezıyet olacaktı ve hıc yapacak gıbı degıldım.
Ama keske sımdıkı aklım o zaman calıssaydı. Farklı bır bolum okuyup devam edebılırdım ama bu ayrı konu.
Sımdı elımde cok fazla kayıp zaman var ve sen kım oldugunu olmak ıstedıgını belırlemeyıp gostermeyınce ınsanlar daha da acımasız oluyorlar. Komsular bıle cok acayıp laflar edebılıyor. Ama sıkısıp kalmayı hıcbırı bılmıyor.
Senın ıcın cok sevındım ama cıdden sevındım kıymetını anlamaya baslamıssın kendıne kendı gozlerınle bakabılıyorsun. Benım umudum da bu kendım ıcın.

(bkz: #27361680)

bir de bu gelsin o halde benden sana :)

27 bitecek az kaldi en son ciddi anlamda 2011 de calistim o isten ciktim (sozlesmem bitti sirket satildi) ara ara uydurik islerde calistim agustostan beri de harbi issizim. ne yapiyorum dersen kpss calisiyorum. aciktan 4 yillik okulumun tek dersi kaldi subatta ya da martta mezunum. olursa kpss olmazsa diplomayi alip askere giderim donuste de bi fabrikada is bulabilirsem kole olurum. yapacak bisey yok. benim de cevremde yakinimda yardim edebilecek konumda insanlar var isteseler ciddi yerlerde ise baslatabilirler ben senin alsine direkt yardim da istedim ama bildigin oyalama taktigi. kmse yardim etmedi. halbu ki cok caliskan biriyimdir. bu gine kadar ciddi anlamda 2 yere 2 kisi referans oldu hepsi de beni ise aldirdigi icin cok memnundu. patronlarim tesekkur bile etmisler olmayinca olmuyo. biraz cevre edindim calistigim yerde ama onlar da kendi derdinde pek yardimci olmiyorlar bana.

@evreka demiş ki: "şunu unutma: Türkiye'de işe girmek istiyorsan orada burada tanıdıkların olacak.
tanıdıklarının tanıdıkları olacak."

Benim hiç tanıdığım yok. Anne Baba işçi emeklisi, kendi yağımızda kavruluyoruz. Ben şu anda ikinci işimdeyim. Üstelik ilk işimden memnun değildim, ikinciyi bulup istifa ettim. Bütün işlerimi kendim buldum. Kimseye müdana etmedim. Sadece referanslarım kuvvetliydi.

Bu referansları sağlamak için de yıllarca sivil toplumda yer aldım. Lise öğrencisi iken ufak ufak başlamıştım. Taki üniversiteden mezun olup şehrime geldim, o gün bu gündür sürekli stk gönüllüsü olarak aktif çalışıyorum.

Çok sonradan öğrendim ki girdiğim iki işimde de hiç beklemediğim insanlar benden habersiz benim adıma telefonla görüşüp olumlu referanslarını iletmişler.

STK'lar da çevrenizi genişletin, gönüllü olun, gönüllü çalışın.
Manevi sağlığınıza katkı sağlamasının yanı sıra daha kaliteli bir hayat sürmenizi sağlar...