O ben eğlenceli görünüyorum ama o hikayedeki palyaço benim, çok duygusalım çok üzgünüm diyen arkadaşlar, hayatta bazı eşikleri geçememişlerdir.
sahiden o palyaço olmayı başaran birisi kendini hüzne teslim etmez.
burada hayatlarımızı anlatıp acı yarıştırabiliriz,en çok acı çekenin en çok laf söyleme hakkı olduğuna inanırsınız, deneyim denilen şeyin de acıyla ilişkili olduğu önkabulü yüzünden kendi acılarını herkesinkinin üstünde tutar insanlar.
Demem o ki, yaşamın mizahını, insanı güldüren yanını sahiden gören birisi, azbuçuk aklı varsa bunu kaybetmez.
Başarılı insanlara bakın. Başarılı deyince para ve ün kazananları kastetmiyorum.
Mutlu olanlara bakın. Bilim insanlarına, öğrenmenin coşkusunu yaşayanlara...
Bunlar hayatlarında her şey yolunda giden insanlar değiller ama mutlu kalmayı başarıyorlar. Neden? Çünkü acıyla kurulan karmaşık bağı anlıyor ve ona ne mesafede kalmaları gerektiğini öğreniyorlar.
Bizim filmlerimiz bile acıdan besleniyor.
En çok acı çekenin en çok ödüllendirileceğine dair inanç var.
Acı seven toplumda böyle yanlış yerleşiyor fikirler.
Hayatta ağlayan palyaçoluk durumu yoktur, onu diyen halt etmiş.
0