hikaye mesture
23 yaşındayım ve hayatta keşke demekten hep uzak oldum. durum buysa kötü de olsa bundan sonrasına bakmayı bildim diyebilirim. ama şimdi, yaşadığım birkaç major olaydan sonra elimdeki fırsatları kaçırdığımı gittikçe daha da çok farkediyorum. bu (daha yeni atlattığım diyebilirim) depresyonumdan bana k
23 yaşındayım ve hayatta keşke demekten hep uzak oldum. durum buysa kötü de olsa bundan sonrasına bakmayı bildim diyebilirim. ama şimdi, yaşadığım birkaç major olaydan sonra elimdeki fırsatları kaçırdığımı gittikçe daha da çok farkediyorum. bu (daha yeni atlattığım diyebilirim) depresyonumdan bana kalan bişey heralde. hala o civarlarda da geziyor olabilirim bilmiyorum.
major olaydan kastım elbette herzaman karşıma çıkmayacak ve başkasına anlatırken ona "ben olsaydım"la başlayacak cümleler kurdurtucak şeyler. işte biraz serinkanlıyım heralde. 'varsın olsun' gibi bişey değil bu aslında. 'daha ne fırsatlar çıkacak karşıma' gibi de değil. ince ayrıntısıyla da uğraşmıyorum. bunlar bariz önümde olan ve benim o an göremediğim, sonradan pişman olup olmayacağımdan da zerre kadar endişe duymadığım durumlar.
bunlar yavaştan beni kemirmeye başladılar. içten içe çökertmeye çalışıyorlar sanki. keşke'ler aynı durumda olabilip de seçim tekrar karşıya geldiğinde doğruyu seçerek derhal bertaraf edilebiliyor ama geri dönüşü olmayan durumlarda?
benim merak ettiğim ileride keşke'lerin pençesine düşmeyeceğimden eminim. sorum/sorunum da burda. hacim olarak değil de, özkütlesi artar mı bunların yaş ilerlemesi ile? yani sayısından endişe etmiyorum. çünkü daha bilinçli biriyim sanki bu olaylardan sonra ama geride bırakılanlar ile gece yattığında, gözünü kapattığında, benzer olay yaşadığında (kaçınılmaz olarak olacak) akla gelip de iyiden iyiye derecesi artar mı pişmanlığın?
30'lu yaşlarımda "10 sene önce neler yapabilirdim" veya "geçmişteki ben'in o durumda hayaletimsi bişey olup da kulağına yapacağı/yapması gereken şeyleri fısıldayacağım bir durum olsa ne de güzel olurdu" diye ciddi ciddi düşündüğümü düşünmek midemi bulandırıyor.
major olaydan kastım elbette herzaman karşıma çıkmayacak ve başkasına anlatırken ona "ben olsaydım"la başlayacak cümleler kurdurtucak şeyler. işte biraz serinkanlıyım heralde. 'varsın olsun' gibi bişey değil bu aslında. 'daha ne fırsatlar çıkacak karşıma' gibi de değil. ince ayrıntısıyla da uğraşmıyorum. bunlar bariz önümde olan ve benim o an göremediğim, sonradan pişman olup olmayacağımdan da zerre kadar endişe duymadığım durumlar.
bunlar yavaştan beni kemirmeye başladılar. içten içe çökertmeye çalışıyorlar sanki. keşke'ler aynı durumda olabilip de seçim tekrar karşıya geldiğinde doğruyu seçerek derhal bertaraf edilebiliyor ama geri dönüşü olmayan durumlarda?
benim merak ettiğim ileride keşke'lerin pençesine düşmeyeceğimden eminim. sorum/sorunum da burda. hacim olarak değil de, özkütlesi artar mı bunların yaş ilerlemesi ile? yani sayısından endişe etmiyorum. çünkü daha bilinçli biriyim sanki bu olaylardan sonra ama geride bırakılanlar ile gece yattığında, gözünü kapattığında, benzer olay yaşadığında (kaçınılmaz olarak olacak) akla gelip de iyiden iyiye derecesi artar mı pişmanlığın?
30'lu yaşlarımda "10 sene önce neler yapabilirdim" veya "geçmişteki ben'in o durumda hayaletimsi bişey olup da kulağına yapacağı/yapması gereken şeyleri fısıldayacağım bir durum olsa ne de güzel olurdu" diye ciddi ciddi düşündüğümü düşünmek midemi bulandırıyor.
0
Merhaba,
Herkesin hayatında "keşke"ler vardır. İnsan ne kadar "Hiçbir zaman 'keşke' demedim." dese de, demiştir. Bu normal bir şey. Yaşanılan şeyler arttıkça da "keşke"ler artar. Birbiriyle doğru orantılıdır bunlar.
Yaşınız arttıkça "keşke"lerin artması da kaçınılmaz oluyor bir nevî. Burada yapmanız gereken şey, mümkün olduğunca "keşke" dememeye çalışmak ve onun için de ona göre yaşamak. Daha önce yaşadığınız bir şey için de "O zaman doğrusu oydu." diye düşünmek. Sonuçta insan yaptığı bir şeyin ileride neye sebep olacağını tam olarak bilemez. Normal şeyler bunlar yani. Sizi, kendinizi sıkmamaya, "Öyle oldu." demeye ve her şeyi "yeri gelince" oluruna bırakmaya davet ediyorum. Bir zamanlar yaptığınız ve şimdi "keşke"lerle andığınız şeyler de aslında sizin "keşke" diyebilecek ayrıma ulaşmanızı sağlıyor. Size zarar gibi görünse de, o ayrımı yapabilecek yetiyi kazandırıyor size. Dert etmeyin.
Kolay gelsin.
Herkesin hayatında "keşke"ler vardır. İnsan ne kadar "Hiçbir zaman 'keşke' demedim." dese de, demiştir. Bu normal bir şey. Yaşanılan şeyler arttıkça da "keşke"ler artar. Birbiriyle doğru orantılıdır bunlar.
Yaşınız arttıkça "keşke"lerin artması da kaçınılmaz oluyor bir nevî. Burada yapmanız gereken şey, mümkün olduğunca "keşke" dememeye çalışmak ve onun için de ona göre yaşamak. Daha önce yaşadığınız bir şey için de "O zaman doğrusu oydu." diye düşünmek. Sonuçta insan yaptığı bir şeyin ileride neye sebep olacağını tam olarak bilemez. Normal şeyler bunlar yani. Sizi, kendinizi sıkmamaya, "Öyle oldu." demeye ve her şeyi "yeri gelince" oluruna bırakmaya davet ediyorum. Bir zamanlar yaptığınız ve şimdi "keşke"lerle andığınız şeyler de aslında sizin "keşke" diyebilecek ayrıma ulaşmanızı sağlıyor. Size zarar gibi görünse de, o ayrımı yapabilecek yetiyi kazandırıyor size. Dert etmeyin.
Kolay gelsin.
0
Hayatta keşke dememek gibi bir durum yok. Dahası, bence, hayatta keşke demeyen, ya da keşke demekten korkan bir insanın ciddi problemleri vardır. Son zamanlarda bir moda var "Hayatta hiç bir şeyden pişman olmadan yaşayacağım" diye, bu çok yanlış bir hadise bence, insan hayatta pişman da olabilmeli, keşke de diyebilmeli, yanlış yaptığı şeyler için de üzülebilmeli. Aksi durum insanları ruhsuzlaştırıyor, benim naçizane görüşüm bu.
Bu çerçevede, fırsatlar konusunda da şunu diyebilirim, hayatta her fırsat değerlendirilmek durumunda değildir. Öyle insanlar da görüyorum, karşılarına bir fırsat çıkıyor ve hemen üstüne atlıyorlar, kendilerini ve çevrelerindekileri hırpalıyorlar o fırsatı kullanabilmek için. Bu bir noktadan sonra resmen "fırsat orospuluğuna" dönüyor. Bazı fırsatlar bilerek de kaçırılabilir. Bunlar bizim seçimlerimiz, ve sonuçta, işte o "10 sene sonra" bizi nispeten durduğumuz yerden memnun olduğumuz bir noktaya getiriyorsa bu seçimler, demek ki bir problem yoktur.
Diyeceğim "keşke" ve "fırsat" kelimelerine yüklenen büyük anlamlara takılmayın.
Bu çerçevede, fırsatlar konusunda da şunu diyebilirim, hayatta her fırsat değerlendirilmek durumunda değildir. Öyle insanlar da görüyorum, karşılarına bir fırsat çıkıyor ve hemen üstüne atlıyorlar, kendilerini ve çevrelerindekileri hırpalıyorlar o fırsatı kullanabilmek için. Bu bir noktadan sonra resmen "fırsat orospuluğuna" dönüyor. Bazı fırsatlar bilerek de kaçırılabilir. Bunlar bizim seçimlerimiz, ve sonuçta, işte o "10 sene sonra" bizi nispeten durduğumuz yerden memnun olduğumuz bir noktaya getiriyorsa bu seçimler, demek ki bir problem yoktur.
Diyeceğim "keşke" ve "fırsat" kelimelerine yüklenen büyük anlamlara takılmayın.
0
Bu size ait bir sorun değil. sadece sözlük'te keşke ile başlayanlara bakmanız bile ne kadar sıradan bir sorununuz olduğunun göstergesi.
Önemli olan kendinizle barışmak ve kendinizi sevmek. Bence burada sorun yaşıyorsunuz. Kendinizi severseniz, keşkeleriniz canınızı yakmaz. "aman o zaman da öyle yapmışım" diyerek yaptıklarınızdan dersler alabilecek ve bu dersleri hayatınızın geri kalanında uygulayacak hale gelirseniz bu sorununuzu halledersiniz.
Herkesin keşke'leri, vardır. bu keşkeler sadece keşkelerinizden ders almadığınız sürece büyüdükçe büyür. 23 yaş hayatla tanışmanın yaşı. biraz kendinize zaman tanıyın. kendinizi dinleyin. keşke'lerinizin açıklamalarını yapın.
ayrıca o keşke'lerinizin gerçek keşke'ler olup olmadıklarını inceleyin. Çünkü mesela şu anda abd'deki bir bankadan iş teklifini hayatının aşkı için geri çeviren birinin keşkesi sahte bir keşkedir. çünkü eğer o teklifi kabul etseydi belki de şu anda abd'deki işsiz sayısına +1 olarak katılmış olacaktı.
Yani demem o ki, çıkın içinizden de dışarıdan bir bakın kendinize...
Önemli olan kendinizle barışmak ve kendinizi sevmek. Bence burada sorun yaşıyorsunuz. Kendinizi severseniz, keşkeleriniz canınızı yakmaz. "aman o zaman da öyle yapmışım" diyerek yaptıklarınızdan dersler alabilecek ve bu dersleri hayatınızın geri kalanında uygulayacak hale gelirseniz bu sorununuzu halledersiniz.
Herkesin keşke'leri, vardır. bu keşkeler sadece keşkelerinizden ders almadığınız sürece büyüdükçe büyür. 23 yaş hayatla tanışmanın yaşı. biraz kendinize zaman tanıyın. kendinizi dinleyin. keşke'lerinizin açıklamalarını yapın.
ayrıca o keşke'lerinizin gerçek keşke'ler olup olmadıklarını inceleyin. Çünkü mesela şu anda abd'deki bir bankadan iş teklifini hayatının aşkı için geri çeviren birinin keşkesi sahte bir keşkedir. çünkü eğer o teklifi kabul etseydi belki de şu anda abd'deki işsiz sayısına +1 olarak katılmış olacaktı.
Yani demem o ki, çıkın içinizden de dışarıdan bir bakın kendinize...
0
