siktir et olm. öyle olunca da inan yalnızlığı arıyorsun. ben 3 sene önce böyleydim.(hatta ilk aylar senin gibiydim) artı sadece okuldan da değil, tanımadığım bir sürü insan ekliyordu facebook'tan, twitter'den, instagram'dan.
1 yıl önce hepsini kapattım, rahatladım. etrafımda 2-3 insan kaldı. başka da samimi olduğum kimse yok. ama inan bana bugün bana yüzlerini dönseler, kendiniz bilirsiniz derim. ne kadar az insan o kadar rahatlık. akrabalar dahil. şu 1 sene içerisinde izlemediğim yabancı dizi, dinlemediğim müzik, yapmadığım spor kalmadı.
insanlar yalnızlığın sadece zorunlu/mecbur olan tarafını biliyor. ben bilinçli yalnızlık mottosuyla yaşıyorum mesela. inanılmaz rahatım. yalnız yapı meselesi bu işler. istediğimde yine eskisi gibi girebilirim girmek istediğim ortama da ne gerek var? kafam rahat, kendime vakit ayırıyorum, spor yapıyorum, dinliyorum, okuyorum, empati kuruyorum, insanlara kibar davranıyorum, tanımadığım insanlara sırf bisiklet sürenlere saygı duydukları için selam veriyorum. böyle uzar gider bu liste.
ez cümle;
hayat güzel. yalnızlık hayattan güzel.
0