ben yatıp kalkıp şükrediyorum.
en mutlu ilişkide bile aylık ortalama 3-5 huzur katili vaka yaşanabiliyor. şu an hayatımda vazgeçme lüksüm olmayan tek şey huzur.
evliliğe yine hiç girmiyorum, çatır çatır çatırdamakta olan bir kurum. çocuklara bakınca benim de içim gidiyor(eskiden nefret ederdim hemde) "ah ulan bi çocuğum olsaydı, ona bi şeyler öğretseydim, basket oynasaydık, beraber ders çalışsaydık, gezseydik" filan diyorum ama bunun için bile göze alınabilecek bir risk değil evlilik. ha karşıma doğru düzgün bir insan çıkarsa tavrım kökten de değişebilir tabi.
0