ne koysam bilemedim
sevgili ekşi sakinleri,20 yaşın başlarındaydım deli dolu uçarı kaçarı bir bayan.hayat bir oyun gibiydi ki hiç bir zaman olgun biri olamamışımdır.sevgiyi sadece bir kelime sanardım.anne baba kardeş vb sevgiside dahil(bu benim suçumda değildi esasen.ailemde böyle yetişmişti.annesinden nefret eden bakı
sevgili ekşi sakinleri,
20 yaşın başlarındaydım deli dolu uçarı kaçarı bir bayan.hayat bir oyun gibiydi ki hiç bir zaman olgun biri olamamışımdır.sevgiyi sadece bir kelime sanardım.anne baba kardeş vb sevgiside dahil(bu benim suçumda değildi esasen.ailemde böyle yetişmişti.annesinden nefret eden bakıcılarla büyümüş sevgi bilmeyen dominant ötesi bir baba.benide kendi gibi yetiştirdi, mükemmel olduğunu sanıyor hala)
sonra birgün o geldi. ona da dürüst davrandım herkese olduğu gibi ben kalbini kırarım üzerim benim hayatım düzenli değil dedim.hiç kimseyi sevemedim insanlara çok değerde veremiyorum dedim.pek aldırmadı.öyle sahiciydiki.canlı kanlı sahici biri.
ilk 4-5 ay çok güzel ve yolunda idi herşey. sonra bir hata çocukça bir hata yaptım. arkadaşlarımla çıktığım gece tanıştığım bir ispanyolla flört ettim. işi ileri boyutlara taşıdım ve lanet gibi birkaç kere daha görüştüm. bilmiyorum neden yaptım.sadece ispanyolla biryerde takılırkenki duygu hoşuma gitmişti herhalde. o heyecan o farklılık. yabancı biriyle herkes olabilirdin heryere girebilirdin istediğini giyebilirdin sokağın ortasında durup öpüşebilirdin istersen çılgınlar gibi galatada koşabilirdin veya bir barda kuğul bir şekilde oturup her istediğini yapabilirdin. öyle özgür bir heyecandı ki. onu hiç sevmediğimi, sadece vakit geçirdiğimi ve aldatmadığımı düşündüğümü hatırlıyorum.
sonrası.. çorap söküğü gibi geldi. sevgilime hep önem verdim ama kendi içimde yaşadığım çekişmeler dış dünyama yansıdı. tutarsız davranışlar sergilemeye başladım. bir yerde ayrılmak istedim onu kıracağımdan korktuğum için. bu böyle devam etti. ve bir yerden sonra ne yapsam da toparlayamadım. ayrıldık. onun bunu bildiği için mi başka bir sebebten mi ayrıldığımızı bilmiyorum. ortak bir arkadaşımız vardı söylemiyecek biri ama yinede söyledi mi bilmiyorum.
çok zor toparladım.bir müddet kendime gelemedim.saldım kendimi.sonra.sonra ben.ben öyle değiştim ki ondan sonra.hayata bakışım değişti.sevgi neymiş onu öğrendim. daha bir sürü şey.büyüdüm ben olgunlaştım.bambaşka bir hayat kurdum kendime.gerçek insanların dostun olduğu.ama gerçek ha.sahici.canlı kanlı.
şimdi 3 yıl geçti.hayatıma başka kişiler girdi çıktı ama ben her yerde herkeste hala onu arıyorum.onun oturduğu semtten geçemiyorum.bir tuhaflaşıyorum, yürürken bütün insanların yüzlerine tek tek bakmaya çalışıyorum onu görürsem kaçırmayayım diye. biliyorum şimdi gelse onu bütün kalbimle kucaklayabilirim. bütün ömrümü onunla geçirebilirim tek bir kişiye bile bakmadan. onun sahiciliğini öyle çok özledim ki. arada görsem uzaktan o bile iyi gelecek bir nebze. en yakın arkadaşlarıma bahsedemiyorum bahsetmekde istemiyorum nedense. anlamıyorlar hafife alıyorlar. 1 kere gece sarhoş olup aramıştım hatırlıyorum açmıştı iyi konuşmuştuk. 1 kerede o napıosun diye mesaj atmıştı cvp atmamam daha doğru olacağı için atmadım.
busene mezun olacağım. mesleğim hazır olacak mezun olunca. ailemin durumu fena değil. mezun olunca çıksam karşısına baksam gözlerinin içine yetmez mi eskiden yeterdi. anlamaz mı sevdiğimi? herkes affedilemez mi?
sadece onun sahiciliğini istiyorum. onun ruhunu. saatlerce oturup sohbet etmeyi. isterse saçlarını kazıtsın isterse yüzünde beyaz lekeler çıksın. çok birşey istemiyorum eskisi gibi açgözlü değilim. 3 yılımı onu özleyerek geçirdim. bundan sonrasınında öyle olmasını istemiyorum. ne olur olur deyin. olur. yeniden olabilir. onun değişmiş olmasını istemiyorum. gözleri hala aynı baksın istiyorum aynı sahicilikle.
20 yaşın başlarındaydım deli dolu uçarı kaçarı bir bayan.hayat bir oyun gibiydi ki hiç bir zaman olgun biri olamamışımdır.sevgiyi sadece bir kelime sanardım.anne baba kardeş vb sevgiside dahil(bu benim suçumda değildi esasen.ailemde böyle yetişmişti.annesinden nefret eden bakıcılarla büyümüş sevgi bilmeyen dominant ötesi bir baba.benide kendi gibi yetiştirdi, mükemmel olduğunu sanıyor hala)
sonra birgün o geldi. ona da dürüst davrandım herkese olduğu gibi ben kalbini kırarım üzerim benim hayatım düzenli değil dedim.hiç kimseyi sevemedim insanlara çok değerde veremiyorum dedim.pek aldırmadı.öyle sahiciydiki.canlı kanlı sahici biri.
ilk 4-5 ay çok güzel ve yolunda idi herşey. sonra bir hata çocukça bir hata yaptım. arkadaşlarımla çıktığım gece tanıştığım bir ispanyolla flört ettim. işi ileri boyutlara taşıdım ve lanet gibi birkaç kere daha görüştüm. bilmiyorum neden yaptım.sadece ispanyolla biryerde takılırkenki duygu hoşuma gitmişti herhalde. o heyecan o farklılık. yabancı biriyle herkes olabilirdin heryere girebilirdin istediğini giyebilirdin sokağın ortasında durup öpüşebilirdin istersen çılgınlar gibi galatada koşabilirdin veya bir barda kuğul bir şekilde oturup her istediğini yapabilirdin. öyle özgür bir heyecandı ki. onu hiç sevmediğimi, sadece vakit geçirdiğimi ve aldatmadığımı düşündüğümü hatırlıyorum.
sonrası.. çorap söküğü gibi geldi. sevgilime hep önem verdim ama kendi içimde yaşadığım çekişmeler dış dünyama yansıdı. tutarsız davranışlar sergilemeye başladım. bir yerde ayrılmak istedim onu kıracağımdan korktuğum için. bu böyle devam etti. ve bir yerden sonra ne yapsam da toparlayamadım. ayrıldık. onun bunu bildiği için mi başka bir sebebten mi ayrıldığımızı bilmiyorum. ortak bir arkadaşımız vardı söylemiyecek biri ama yinede söyledi mi bilmiyorum.
çok zor toparladım.bir müddet kendime gelemedim.saldım kendimi.sonra.sonra ben.ben öyle değiştim ki ondan sonra.hayata bakışım değişti.sevgi neymiş onu öğrendim. daha bir sürü şey.büyüdüm ben olgunlaştım.bambaşka bir hayat kurdum kendime.gerçek insanların dostun olduğu.ama gerçek ha.sahici.canlı kanlı.
şimdi 3 yıl geçti.hayatıma başka kişiler girdi çıktı ama ben her yerde herkeste hala onu arıyorum.onun oturduğu semtten geçemiyorum.bir tuhaflaşıyorum, yürürken bütün insanların yüzlerine tek tek bakmaya çalışıyorum onu görürsem kaçırmayayım diye. biliyorum şimdi gelse onu bütün kalbimle kucaklayabilirim. bütün ömrümü onunla geçirebilirim tek bir kişiye bile bakmadan. onun sahiciliğini öyle çok özledim ki. arada görsem uzaktan o bile iyi gelecek bir nebze. en yakın arkadaşlarıma bahsedemiyorum bahsetmekde istemiyorum nedense. anlamıyorlar hafife alıyorlar. 1 kere gece sarhoş olup aramıştım hatırlıyorum açmıştı iyi konuşmuştuk. 1 kerede o napıosun diye mesaj atmıştı cvp atmamam daha doğru olacağı için atmadım.
busene mezun olacağım. mesleğim hazır olacak mezun olunca. ailemin durumu fena değil. mezun olunca çıksam karşısına baksam gözlerinin içine yetmez mi eskiden yeterdi. anlamaz mı sevdiğimi? herkes affedilemez mi?
sadece onun sahiciliğini istiyorum. onun ruhunu. saatlerce oturup sohbet etmeyi. isterse saçlarını kazıtsın isterse yüzünde beyaz lekeler çıksın. çok birşey istemiyorum eskisi gibi açgözlü değilim. 3 yılımı onu özleyerek geçirdim. bundan sonrasınında öyle olmasını istemiyorum. ne olur olur deyin. olur. yeniden olabilir. onun değişmiş olmasını istemiyorum. gözleri hala aynı baksın istiyorum aynı sahicilikle.
0
belki hayatında başkası var ve onunla çok mutlu. sana sadece güle güle diyecek. belki de her şeyi affedip seni bağrına basacak. denemeden göremezsin. mutlaka şansını dene. olur bence.
0
cok degismismis de bilmem neymis. sen onu hic hak etmemissin iyi ki ayrilmissiniz zamaninda. simdi de sirf bencilliginden tekrar karsisina cikmayi falan deneme. eger gercekten deger veriyosan hala...
0
okumadım. ama:
- 20 yaşın başlarındayım
- aldatmalı
- yeniden olma
ya allah aşkına ufacıksın zaten bir de yeniden olma diyorsun bir de aldatmalı bir şey için diyorsun. 3 yıl özlemişsin eder sana 17. napıyorsunuz allah aşkına ya bu yaşta. hayatınızı yaşayın keşifler yapın.
- 20 yaşın başlarındayım
- aldatmalı
- yeniden olma
ya allah aşkına ufacıksın zaten bir de yeniden olma diyorsun bir de aldatmalı bir şey için diyorsun. 3 yıl özlemişsin eder sana 17. napıyorsunuz allah aşkına ya bu yaşta. hayatınızı yaşayın keşifler yapın.
0
olsa da ayni olmaz, hafizaya akla format atmak tek caresi. bunu yapamadigimiza gore, mide bulandiran anilar hep gundeme gelecek tekrar tekrar.
3 yilda gozunde buyuttukce buyutmussun. unut bence.
vicdanen kotu hissediyo olabilirsin, ozur dile ve bitsin.
17 yasinda neyin derdi bu+1.
trene bin, karsa erzuruma falan git.
3 yilda gozunde buyuttukce buyutmussun. unut bence.
vicdanen kotu hissediyo olabilirsin, ozur dile ve bitsin.
17 yasinda neyin derdi bu+1.
trene bin, karsa erzuruma falan git.
0
17 yaşın tribi değildi. anlatamadım kendimi. 20li yaşlarda oldu. şimdi 24üm. e tabi hala küçügüzde 17 değildi.
aldatmalı dememin sebebide okunmasını sağlamaktı. böylece yorumlanmasınıda. böylece fikir edinmeyide. malum yazı uzun. işe yaramış ama. yoksa başlığı sevdiğimi söyleyemem.
aldatmalı dememin sebebide okunmasını sağlamaktı. böylece yorumlanmasınıda. böylece fikir edinmeyide. malum yazı uzun. işe yaramış ama. yoksa başlığı sevdiğimi söyleyemem.
0
bana kalırsa hala değişmedin. değişmeyi çok istediğin için kendini buna inandırmak hoşuna gidiyor. tanımıyorum elbette seni, ama bence hala aynı bencil insansın. 3 yıl içinde beklediğin mutluluğu yakalayamadığın, o saf duyguları tadamadığın, özden sevildiğini bir türlü hissedemediğin için, ve bütün bu duyguları sana hissettiren son insanın o çocuk olduğunu bildiğin için yine kendi menfaatini gözeterek o adrese gidiyorsun. olur da çocuk değişmemişse ve seni hayatına alırsa, sen o özlemini çektiğin, üç yıldır çeşitli emarelerini aradığın o duyguları tekrar hissettiğinde, o duygulara doyacak ve egonu tatmin edeceksin. bir yerden sonra yine "bir ispanyolla özgürlüğü" tatmak için heyecanlar arayacaksın. insanların belli konulardaki fikirleri zamanla değişebilir, doğaldır ama karakterleri maalesef değişmez. biliyorum, hiçbirimiz mükemmel değiliz. hepimizin sevmediğimiz karakter özellikleri var. bunların değişmesini çok istiyoruz. sevmediğimiz özellikler istediğimiz yönde değişince herkes için en iyisi olacağına bazen yürekten inanmak istiyoruz. inanıyoruz da. ama sonunda hep yine götümüzde patlıyor. bazen kendimizi olduğumuz gibi kabullenmemiz gerekiyor.
mutsuz bir hayatımız varsa ve mutluluğun kaynağı olarak başka bir insanı kullanıyorsak, genelde mutlu olamıyoruz. böyle bir durum hayatımızdaki o insanın kaldıramayacağı bir yük zaten. herkes için öyle. bir an için ne kadar mutlu olsak da bir yerde patlıyor.
çocuğun karşısına çıkmak istiyorsan yine çık tabii. ama o da muhtemelen değişmiştir. o da artık senin gibi olgunlaştığını düşünüyordur belki. ya da senin gibi hatalarından, aptallıklarından ders aldığını düşünüyordur, ve bir daha aynılarını tekrarlamamaya çok kararlıdır belki. ama yine de çık karşısına, meramını uzun uzun anlat, dönerse sen-- (yo, yapmıcam o geyiği)
ama naçizane tavsiyem, sürekli mutluluk arayışında olacağına biraz nadasa bırak kendini. hayatında bir şeyler eksikse, mutsuzsan bunun çözümü hayatına laboratuvar erkekleri sokup türlü deneylerle mutluluğu aramak değil. bir müddet kendinle baş başa kal. belki de mutsuzluğunun kaynağı hayatında o çocuğun olmaması değildir. belki bilmediğin başka daha derin bir nedeni vardır. belki oturup üzerine üsturuplu bir şekilde ciddiyetle düşünmediğin için görememişsindir, gözünden kaçmıştır. velhasıl-ı kelam, tek başına mutlu olmaya çalış. kendini tanımaya çalış.
senin profilinde bir sevgilim oldu. senin anlattığın şekle benzer şekilde beni aldattı. senin gibi anne-baba ilgisinden nispeten steril bir ortamda anane-teyze-bakıcı üçgeninde büyüdü. küçükken yaşadığı ilgi eksikliği ergenlik döneminin abuk sabuk geçmesine neden oldu. birçok tecrübeyi bir arada ve çok zamansız yaşadı. o da en son görüştüğümüzde olgunlaştığını söylüyordu ama sadece söylüyordu. olgunlaşan insan "ben olgunlaştım" demez zaten. böyle bir ihtiyaç hissetmez. olgunlaşmış olmayı çok isteyen, "olgun" halini kafasında kurgulayıp o halini çok seven insan olgunlaştığını söyler.
ama sen yine de karşısına çıkıp meramını anlat. kaybedeceğin bir şey yok. en azından bunu denediğin için vicdanın nispeten rahat olacak.
mutsuz bir hayatımız varsa ve mutluluğun kaynağı olarak başka bir insanı kullanıyorsak, genelde mutlu olamıyoruz. böyle bir durum hayatımızdaki o insanın kaldıramayacağı bir yük zaten. herkes için öyle. bir an için ne kadar mutlu olsak da bir yerde patlıyor.
çocuğun karşısına çıkmak istiyorsan yine çık tabii. ama o da muhtemelen değişmiştir. o da artık senin gibi olgunlaştığını düşünüyordur belki. ya da senin gibi hatalarından, aptallıklarından ders aldığını düşünüyordur, ve bir daha aynılarını tekrarlamamaya çok kararlıdır belki. ama yine de çık karşısına, meramını uzun uzun anlat, dönerse sen-- (yo, yapmıcam o geyiği)
ama naçizane tavsiyem, sürekli mutluluk arayışında olacağına biraz nadasa bırak kendini. hayatında bir şeyler eksikse, mutsuzsan bunun çözümü hayatına laboratuvar erkekleri sokup türlü deneylerle mutluluğu aramak değil. bir müddet kendinle baş başa kal. belki de mutsuzluğunun kaynağı hayatında o çocuğun olmaması değildir. belki bilmediğin başka daha derin bir nedeni vardır. belki oturup üzerine üsturuplu bir şekilde ciddiyetle düşünmediğin için görememişsindir, gözünden kaçmıştır. velhasıl-ı kelam, tek başına mutlu olmaya çalış. kendini tanımaya çalış.
senin profilinde bir sevgilim oldu. senin anlattığın şekle benzer şekilde beni aldattı. senin gibi anne-baba ilgisinden nispeten steril bir ortamda anane-teyze-bakıcı üçgeninde büyüdü. küçükken yaşadığı ilgi eksikliği ergenlik döneminin abuk sabuk geçmesine neden oldu. birçok tecrübeyi bir arada ve çok zamansız yaşadı. o da en son görüştüğümüzde olgunlaştığını söylüyordu ama sadece söylüyordu. olgunlaşan insan "ben olgunlaştım" demez zaten. böyle bir ihtiyaç hissetmez. olgunlaşmış olmayı çok isteyen, "olgun" halini kafasında kurgulayıp o halini çok seven insan olgunlaştığını söyler.
ama sen yine de karşısına çıkıp meramını anlat. kaybedeceğin bir şey yok. en azından bunu denediğin için vicdanın nispeten rahat olacak.
0
3 koca yıl geçmiş aradan. oğlan karakterimizin sana karşı aynı olmasını beklemek büyük hatadır. ayrıca üzgünüm ama siz seçmişsiniz ayrılmayı. neden olan sizsiniz. hala seviyorsa bile yeniden aklını karıştırmaya hakkınız yok.
ayrıca bilim insanları oturmuşlar araştırmışlar, evinde yalnız başına bir kez dahi içki içmiş kimsenin, alkolik olma olasılığı hiç içmeyen birine göre çok büyük bir olasılıkmış. anlayacağınız bir kere yaptıysanız, yine yapma olasılığınız var.
ayrıca bilim insanları oturmuşlar araştırmışlar, evinde yalnız başına bir kez dahi içki içmiş kimsenin, alkolik olma olasılığı hiç içmeyen birine göre çok büyük bir olasılıkmış. anlayacağınız bir kere yaptıysanız, yine yapma olasılığınız var.
0
