Anneanne-Dede dışındakilerle pek ilişkim yoktu. Zaman geçtikçe iyice koptu anne tarafındakileri görsem tanırım ama onlar beni tanımaz muhtemelen. Baba tarafından bir amcamı tanırım o da beni tanır ama diğerleri yok. Toplamda 9 kuzenim var ama hiç biri ile görüşmüyorum 8 yıldır. Oluyor öyle şeyler takma çok.

Yakın olduğum kuzenlerim dışında elimden geldiğince mesafeli olmaya çalışıyorum.

Baba tarafindan kimseyle gorusmuyorum, sifir. Anne tarafindan da 5-10 kisi var.

6 teyzem, 4 amcam, 4 halam, 1 dayım, 29 tane kuzenim var. Bense bu saydıklarımdan sadece iki kuzenimle görüşüyorum. Birisiyle ortalama altı ayda bir telefonla, birisiyle de ortalama yine altı ayda bir yüz yüze. Bu kadar. Onlarla da kendileri aradıkları için görüşüyorum, ben en son bi 3 sene önce aramışımdır kendiliğimden. Ha memnun muyum? Hem de çok. Bana uzak olsunlar da, kime yakın olurlarsa olsunlar.

annem babam sekizer kardeş.
bunların ortalama altışar çocukları onların ortalama dörder çocukları onların da (çoğunun) ortalama ikişer çocukları var. (baba tarafından sadece babamın çocukları bekar hemen hemen)
kısacası kuzenler-coçukları-onların çocukları bi de üstüne babamın annemin (ki zaten kendileri de kuzenler) benim yaş civarımdaki kuzenleri onların çocukları eklenince 600-700 kişi filanız. duyuruculara çok ilginc gelebilir de anadoluda durum bu.
neyse efendim ben bu 600 kişinin çoğunun düğününe gitmişimdir, çocuğunun doğumunu, okulunu, ev almasını, araba almasını, o arabayla kaza yapmasını vs vs biliyorumdur 17-18 yaşına kadar hayatım onlara endeksliydi. takdir edersiniz ki o kalabalıktan zaten başka bi ortama gerek bile olmuyordu, vakit de kalmıyordu.
sonra ben yurtdışında yaşamaya adapte olunca, siyseten flan bambaşka bri olunca (bu saydıklarımın %95i milliyetçi muhafazakar, büyük kısmı cemaat-tarikat) yavaş yavaş bitti bütün ilişkiler. Aralarında kafa dengim olan 2-3 kişiyle ara ara muhabbet ederim. Ankaraya geldiklerinde görüşürüm. Nadiren feysbuktan selamlaşırım.
Amcam teyzem olarak da 2-3 tanesine hürmet ederim bu kadar.
Dede-nine evinde köy yerinde büyümüş bir insan olarak ben bu durumdaysam herkesin mesafe koyabileceğine inanıyorum, normal geliyor.

Biz herkesin ölüsüne dirisine düğününe ıvırına zıvırına koştuk.uzak olanlar zaten hep uzaktı,soğuktu.Yakın olanlar da hep yakındı.Çoğuyla siyasi görüş- dolayısıyla hayat tarzı- nedeniyle uzağız.Ama onların bile her şeyine koştuk akrabaları olarak.Ama eskiler, soy ağacının ağır topları ölüyor. Nesil yenilendikçe bir soğuma,uzaklaşma kesinlikle var evet.

Bayramdan bayrama...
Sadece Hala, Dayı, Teyze var. Onları görmeye gideriz. Onların çocukları da oradaysa aradan çıkar. Torunları da keza.
Arada yemeklerde falan buluşunca güzel oluyor tabi. Muhabbet iyi. Diğer yandan sanki her birimiz ayrı bir ülkeden göçedip gelmişiz gibiyiz...