Ben de evlilik için ölen bir insan hiçbir zaman olmadım. Ve hatta çocukluk travmalarımdan dolayı evlenmeye her zaman mesafeli ve soğuk bir yaklaşımım oldu; kendisini hep itici buldum. Ama bunun sebebi "bir insanla aynı eve girmek, ortak sorumlulukları paylaşmaya başlamak, çocuk doğurmak" vs gibi şeylerin zorluğu ve kafama uymayışıydı.
E şimdi sizin söylediğiniz durumda zaten evliliğin getirdiği tüm sorumlulukları almayı kabul ettikten sonra, ne anladım ben o işten amk. Ortak faturalar ödeyebiliyorsunuz, eve gelirken ekmek ve süt alabiliyorsunuz, bir karşı cinsle her gece aynı yatağa girip başkalarıyla seks yapmamayı kabul ediyorsunuz, yetmiyor çocuğa da onay veriyorsunuz da imzanın olması ya da olmaması mı kısıtlıyor sizi? Çok komik. İşte bunu diyen adamla hayatta girmem o eve valla.
Gerekirse 80 sene evlenmeyelim. İkimizin de ayrı evi olsun, arada birbirimizde kalalım, sevgili hayatı yaşayalım filan tamam ama her şey zaten evli gibiyken, bi de çocuk filan da doğurmamı bekliyoken, beyefendinin "ama bn kısıtlanmktn korkyrmmm :((" tirivirisini çekemem, samimi gelmiyor bana.
0