alessea'nın dediği gibi, bizde de, hocalardan biri diploma vermek için sahneye davet edildiğinde salon alkıştan ve tezahürattan yıkıldı. o okul dışından olanlar, şaşkınlıklarını gizleyemediler.
hocalardan bir diğeri davet edildiğinde ise, tek bir alkış sesi dahi duyulmadı. önceden anlaşmış filan da değildik. zavallı adam, sahneye çıkarken, ayaklarının basamaklarda çıkardığı gıcırdama sesini bile duyduk...
o zavallının yerinde olmak istemezdim doğrusu. o sessizliğin gücü altında, ezildi, küçüldü, yok oldu o anlı şanlı profesör. onun yerine ben utandım...
ne demişler? "anı"nla hatırlan, ananla değil...
0