becerenlerin samimi olduklarına inanmıyorum ya da akılları başında değil.

gülmeye bir alternatifin var mı?

hayat devam etmek mecburiyetinde. dayanamadığımız zaman çekip gidiyoruz zaten. o yüzden hayat karşısında kimsenin samimiyetini sorgulamaya hakkın yok.

hemingway şöyle demiş; "zeki insanlardaki mutluluk rastladığım en ender şeylerden biridir." bence özetliyor her şeyi.

anı yaşıyorsun.

Geçen gün buraya bir şey yazdım, gelen cevaplar uykularımı kaçırıyor, ne zaman gülsem gelen cevapları düşünüyorum. Çok bozuldum, kendime o kadar kızdım ki... Biraz önce de ev arkadaşımla Çöpçüler Kralı'nı izledim, Şener Şen'e, Kemâl Sunal'a kahkahalarla güldüm. Sonra ne mi yaptım? Girdim buraya, yazdığım şeye cevap gelmiş mi diye baktım? "Bakalım beni daha nasıl aşağılamışlar" diye utançla girdim baktım, kimse bir şey yazmamış. Ama o biraz önce kahkahalarla gülen adam bu gece de rahat uyku uyuyamayacak. Ne yapayım ama? Gülmeyeyim mi? Kendimi mi öldüreyim?

Hükümet ülkenin ağzına sıçmış, ben yurtdışında etrafımda bir sürü insan varken yalnızlığa boğulmuş, hâlâ Reyhanlı patlamasını düşünüyorum. Hayvanlara yapılan zulmü, alkole getirilen yasakları, 3 Liralık şeyin vatanımda 13 Liraya satılmasını düşünüyorum. Her gün 4-5 saatimi haberleri okuyarak, dinleyerek geçiriyorum, sinir küpüne dönüyorum. De ne yapayım? Hiç mi gülmeyeyim? Güldüğüm zaman bir de bütün bu pisliklerin üstüne "samimi değilim lan!" diye 3 günlük dünyamı daha da mı beter edeyim? Anası, babası, kardeşi, dostu, kedisi, köpeği, balığı ölen ne yapsın? Hiç mi gülmesin? Gülünce bir de kendisini mi sorgulasın? Çok klişe; ama hayat devam ediyor be. İstesek de istemesek de ediyor. İstersen tüm gün ağlarsın, öyle devam eder. İstersen tüm gün yersin, öyle devam eder. Ama ediyor.

Klozet'in ağzına sağlık diyerek aynı hissiyatta olduğumu belirtirim.

carbo-diem
her şeyi o kadar taksak gülmeyi bırak yaşayamayız. arkada bırakabileceğin bütün sıkıntıları bırak.

aha bu yüzden: cnr0.org

hayat fırtınanın geçmesini beklemek değil, yağmurda yürürken zevk almasını bilmektir mi ne öyle bi laf vardı. aynen onu uyguluyorum. genelde keyfim yerinde oluyor.

öpüşenlerin bıçaklandığı bir ülkede yaşıyorsun.
bir noktadan sonra bütün bu haberler komik gelmeye başlıyor. yapabileceğin bir şey yok çünkü. insanlara beyin aşılayamıyorsun.
elinden gelen tek şey gülmek.
adamın kafada neler dönüyor ki öpüşen görünce bıçaklıyor. kötü bir senaryosu olan film gibi.

vasfiye teyzeden gelsin,; gülmeyip napacan, mecbuuur.