normal. benim yeğen de böyle.

bırakın istediğini giysin.çocuklar bu yaşlarda biraz inat oluyolar.

şımarıklık değil demişsin ama şımarıklık bu anlattıkların. Bir kere 4 yaşındaki bir çocuk nasıl oluyor da bir pantolon yüzünden ortalığı birbirine katabiliyor ki? Bu toleransı ona siz vermişsiniz yani şımartmışsınız. Kesinlikle pedagog şart

benim kuzen de küçükken öyleydi.büyüyünce geçti.

o yaşlarda ben de sevmediğim kıyafetleri giymezdim. şimdi de boş zamanlarımda seri katillik yapmıyorum. abartmayın bence çocuğa istediği şeyleri giydirin bitsin.

Annen baban düşünüp karar verse, sen niye bu kadar sorumluluk alıyorsun ki anlamadım.

kizi goturmeyin annesini goturun. cok simartmis kiz, cocuk oldugunun farkinda degil

@rock n roll Ya öyle bişey değil. Gel sen kendin al, ne istiyorsan onu giy diyorum ona da yanaşmıyor sadece ağlıyor.

@gallipoli Sadece şımarıklık değil diye düzelteyim o zaman. Yaz gelince böyle sadece onu da söyliyim. Alerjik bi kaşıntısı var sanırım o yüzden bi hırçınlık söz konusu birazda.

@demoniclewinsky
İnşallah geçer kardeşimin ki de. Benim korkum zaten hep böyle kalması, başa çıkılıcak gibi değil

www.forumdas.net

Burada yazilanlari okudugunuzda ve biraz arastirma yaptiginizda 4 yasindaki cocuklarda boyle seylerin gozlemlenmesinin normal oldugunu gorebilirsiniz.Egitimi icin farkli acilardan yaklasmak gerekir,hangi durumda nasil davranmaniz gerektigi bircok psikologun internet sitesinde de anlatilmis,bunlardan yararlanabilirsiniz.

Ayrica 1 yasindan itibaren cocuklarin psikolojik gelisimlerini anlatan,sizin nasil davranmaniz gerektigini cok guzel orneklerle aciklayan bir suru kitap var.Bunlardan birkacini alip okumakta fayda var.

Pedagog icin de sunu soyleyebilirim;cocuk yetisrirken mutlaka bir uzmana danismalisiniz diye dusunuyorum.Maalesef Turkiye'de cogu anne-baba cocuga karsi nasil davranmasi gerektigini bilmiyor.

Kisaca bu donemki psikolojisi icinde boyle seyleri yapmasi normal,onemli olan sizin ona karsi yaklasiminiz.

Bu aralar ben ilgileniyorum da kardeşimle. Anca ben ikna ediyorum, edebildigim kadar.

4 yaş hırçınlık dönemi. bence bizim milletçe en büyük hatamız çocuğun aşırı üstüne düşmemiz, pantolonu giymiyorsa, yemeğini yemiyorsa saatlerce peşinden koşup mücadele etmeyin. sakin olun, hiç yüksek sesle konuşmayın. giyinmiyor hırçınlık yapıyorsa mesela (evde bakabilecek biri varsa tabii) gayet sakin ve normal şekilde, giyinmediğin için bizimle gelemiyorsun deyip gidin. ama yapın bunu tehditte bırakmayın.

bildiğim kadarıyla 3-4 yaş döneminin ergenlik gibi kendine özgü özellikleri var ve bu dönemde her şeye hayır demek gibi huylar ediniyorlar yani yaptıkları normal bir araştırın derim.

benim de 3 yaşında kardeşim var seni anlayabiliyorum. ilk olarak "annen baban düşünsün sen niye ilgileniyosun" tarzı apsal saptal sözlere aldırış etme. ben kardeşime bu durumlarda oturup açıklama yapıyorum. ağladığı sürece istediği hiçbir şeyi yapmıyorum. ağlaması bitince -illa ki bitecek unutma- anlatıyorum her şeyin sebebini. ancak kendi seçimlerini yapmasına izin verin ona zarar verecek bir sonuç doğurmayacaksa. mesela hep aynı pantolonu giymek istiyor ve ağlıyosa önce ağladığı sürece hiçbir şekilde onu dinlemeyeceğimi ve istediği kadar ağlayabileceğini söylüyorum. sonra artık başka pantolon giymesi gerektiğini çünkü diğer pantolonun kirlendiğini söylüyorum. %99 sorun çözülüyor. önemli olan ağlarken istediği şeyi yapmamak. kızmamak ve sinirlenmemek gerekiyor. çünkü onun amacı seni sinirlendirmek. ağlıyorsa hiç ona bakmayın bile. orada yokmuş gibi davranın. ayrıca her şeyin açıklamasını mutlaka yapın. çocuğa "bu pantolonu giyeceksin" demekle olmaz. neden onu giymesi gerektiğini anlatın. 4 yaşında bir çocuğun algılama kapasitesini küçümsemeyin eğer sebebiniz mantıklıysa kesinlikle hak verip anlayacaktır. önemli olan inatlaşmamak. dediğim gibi, ağlarken ilgilenmemek ve sakince sebepleri açıklamak kilit çözümler. ağlarken onunla uğraşırsanız kafayı yersiniz. bırakın ağlasın. ilginizi çekemediğini fark edince susup sizi dinleyecektir. dinlerken de makul sebepleri açıklamak sorunu çözmeye yeterli olacaktır. pedagogluk bir durum olduğunu sanmıyorum. sabır çok önemli. bu tabii ki benim fikrim.

Annen baban ilgilensin sözü neden aptal saptal olarak nitelendiriliyor anlamadım. Sadece pedagoga götürmek gibi, çocuğa nasıl davranılacağıyla ilgili temel kurallara karar verme gibi sorumlulukları anne babanın üstlenmesi, bu konuda da abi ya da ablayı bilgilendirmesi lazım.

@ack3000 bende kesinlikle ağlarken dinlemiyorum, ne dediğini anlamiyorum diyorum mecburen susuyor. Bu sefer o ikna etmeye çalışıyor beni. Benim istediği seyi yapmamam mümkün olmadigindan dolayı oluyor genelde. Sonunda da benim dediğim oluyor ama olana kadar çok uğraştıriyor sorun orda zaten.

Kendi haline bırakmak konusunda da şunu soyleyebilirim. Ben onu bıraktığım zaman o beni bırakmıyor peşimde koşup ağlıyor resmen.

Herkese ayrı ayrı teşekkür ederim. Herkese cevap veremedim ama çok yardımcı oldunuz gerçekten.

Annem babam tabiki ilgileniyor ama bende uzerime düşeni yapmaya çalışıyorum. Ben burdanda yardım almak istedim. Duyuruda muhatap benim yani :)

@snowflake uzun uzun yazmışsınız çok teşekkürler dikkate alıcam mutlaka :)