"bebeğim" bence çok masum ve güzel bir hitap şekli idi. gerizekalı "bebişim" demeye başladı. olur olmaz her yerde, apartman boşluğunda, ofise ziyarete geldiği nadir zamanlarda, başbaşa, telefonda, arkadaş ortamında, heryerde... bir sevgi hitabı olarak da değil sanki ismim 'bebişim'.
sabrettim, biraz dalga geçtim, anlamadı. 'bu lafı bir sen bir de burhan abi söyledi' dedim gene olmadı.
ayrıldık sonunda, canım baya yandı ama bebiş olmaktan kurtuldum. bir de kedi çağırır gibi arka arkaya "bebiş bebiş bebiiiş" derdi.
şu anda uyuz oldum, içim cıvık cıvık...
0