Cumhuriyet Savcısı
Bende böyle bir şey var, aşırı acıyorum insanlara (herkese değil). Mesela fakir birini göreyim, fakir olmaktan çekindiğini bir sözüyle anlarsam inanılmaz üzülüyorum ya da bugün yarı felç ama yürüyen bir kadınla engelli olmayan bir adam sevgiliydi, kızın ağzı da tam hani bizim gibi değil şuraya otura
Bende böyle bir şey var, aşırı acıyorum insanlara (herkese değil). Mesela fakir birini göreyim, fakir olmaktan çekindiğini bir sözüyle anlarsam inanılmaz üzülüyorum ya da bugün yarı felç ama yürüyen bir kadınla engelli olmayan bir adam sevgiliydi, kızın ağzı da tam hani bizim gibi değil şuraya oturalım dedi ağlamamak için zor tuttum kendimi. Yazık dedim neler çekmiştir, sevgilisi olunca, sevilince nasıl de mutlu olmuştur, böyle gezip şuraya oturalım dediğinde, kendisini dinleyen biri olunca ne kadar da sevinmiştir dedim, az kalsın ağlayacaktım. Burada küçük görme ya da onlar da insan, kendimi büyük görme olayı değil anlatabiliyorumdur inşallah. Bu sadece bir örnek, zengin ama saf bir kız olur, kendi kendine ağladığında çok acırım, çok üzülürüm yani. Bence bu psikolojik bir hastalık olabilir, bir de burada ergen olmayanlar varsa onlara sorayım.
Not: Olayı götünden anlayıp o da engelli, adam yerine konması asıl normal vs. diyenler siktirsin gitsin, siteden şutlanma pahasına itin götüne sokarım yoksa.
Not: Olayı götünden anlayıp o da engelli, adam yerine konması asıl normal vs. diyenler siktirsin gitsin, siteden şutlanma pahasına itin götüne sokarım yoksa.
0
Hayır kesinlikle iyi biriyim diye değil, zaten iyi biri de değilim, mesela sevmediğim biri ölse üzülmem ya da bana sorsalar siktirsin gitsin öldürün diyebilirim. Dilencilere para vermem, zor durumdakilere yardım etmem bencilimdir vs. Ateistim ayrıca.
Bunun dışında acıma nedenim karşı tarafın ne düşündüğünü düşünmem, yoksa kendimi düşünmüyorum, kimseye yardım falan etmiyorum.
Başka bir örnek vermem gerekirse, eskiden kız arkadaşımla kavga etmiştik(gelmemesi için yemin ettirmiştim), beni Kadıköy'de beklemiş saat 6'dan beri, otobüse binerken görüp gelmek için, görünce, o fedakarlığı yaptığını gördüğümde koyverdim kendimi.
Bunun dışında acıma nedenim karşı tarafın ne düşündüğünü düşünmem, yoksa kendimi düşünmüyorum, kimseye yardım falan etmiyorum.
Başka bir örnek vermem gerekirse, eskiden kız arkadaşımla kavga etmiştik(gelmemesi için yemin ettirmiştim), beni Kadıköy'de beklemiş saat 6'dan beri, otobüse binerken görüp gelmek için, görünce, o fedakarlığı yaptığını gördüğümde koyverdim kendimi.
0
duyarli bir insansin hepsi bu. ''hastalik'' duyarliligi hastalik zannetmek bana gore :)
0
bazı konularda empati yapma yeteneğiniz fazla gelişmiş olabilir.
çünkü anlattıklarınıza göre kendinizi bir anlığına o acıdığınız kişinin yerine koyuyorsunuz.
ve ortada kötü bir niyet yoksa ve saf bir üzüntü ya da burukluk varsa, bunu gördüğünüzde üzülüyorsunuz.
dediğim gibi empatiyle ilgisi var bence.
psikolojik hastalık değil de, hassasiyet ya da duyarlılık denebilir sanırım.
çünkü anlattıklarınıza göre kendinizi bir anlığına o acıdığınız kişinin yerine koyuyorsunuz.
ve ortada kötü bir niyet yoksa ve saf bir üzüntü ya da burukluk varsa, bunu gördüğünüzde üzülüyorsunuz.
dediğim gibi empatiyle ilgisi var bence.
psikolojik hastalık değil de, hassasiyet ya da duyarlılık denebilir sanırım.
0
empati yapabilme kabiliyetin yüksek . aynı durum bende de var. tam bir pisliğim ama bu tip durumlarda aşırı hassasiyet gösteriyorum.
edit: @ blatta hiberna benden çok yaşayacak.
edit: @ blatta hiberna benden çok yaşayacak.
0
