doganin icinden yol gecirmek seklinde bir yaklasim cok yanlis. yani burdan hareketle sacma yerlere variriz.

hos bir durum degil elbette aracla carpip kacmak ama illa kacmak olmayabilir o olay. yani 100 km hizla otobanda giden bir arabanin önüne cikan köpege carparsa sürücü zaten o köpege dönüp bakamaz yani, keza bu insan icinde gecerli cok daha ciddi bir tehlike olabilir akabinde...

@serabetan

yaklaşım neden yanlış? açıklayabilirsin sorun değil. doğadan yol geçirmeye yanlış demiyorum hem ben. zaten konunun sokakta çarpmaktan başka daha ayrıntılı durumlara dallandığının farkındayım. konu bu konunun dışına bile çıkabilir.

Birileri de onlara çarpıp kaçar inşallah diye umuyorum.
Çarpmamak için özenle araba kullanıyorum, özellikle geceleri.
Ama olur da çarparsam bir gün Allah korusun, tabii ki anında veteriner çağırırım olduğum yere. Bunun için güzel bir site var: veteriner.co Bu amcaların mobil uygulamaları da var. Hiçbişey yoksa 155'i arar insan.

Çarpıp kaçan birini gördüm ben bir kere ama hiç bir şey yapamadım. Anın şokuyla çığlık atabildim sadece, ne plakasını alabildim aracın ne başka bir şey. Çok panikliyorum böyle durumlar karşısında. Biraz sakin kalabilmeyi bilip plakasını falan almak lazım. Ya da belki plakasını alamasak bile emniyete şikayet etsek mobeseden falan bulabilirler.
Ben çarpsam kahrolurum. Veterinere götürmeyi, tedavi ettirmeyi bırakın sahiplenirim hayvanı sonrasında. Vicdan azabı öldürür herhalde beni.

çarpsam kendim inip alamam, hatta bakamam. ama olay yerine veteriner bulup getiririm.

ben çarpsam durumuna bakarım, yaşamayacak gibiyse uygun şartlar altında gider gömerim. yok hırlıyosa yaşama ümidi varsa en yakın veterinere giderim.

takip eder bende ona vurrum. bendede biraz hayvanlık var.

insandan insana farklılık olması doğaldır. ben hayvanları çok severim ama küçükken köpek ısırmış bi arkadaşım köpeklerden nefret eder. onun köpeğe arabayla vurduktan sonra inip yardım etmesini beklemek çok anlamsız bence.

hayvanlara dokunamıyorum.

henüz böyle bir durum başıma gelmedi ama şimdi düşündüm ne yaparım diye. sanırım ben de bir şey yapmazdım. dokunamam çünkü. ne dirisine ne ölüsüne ne sağlıklısına ne yaralısına dokunamıyorum, bu da benim rahatsızlığım hastalığım yapacak bir şey yok. ha varsa eğer arayabileceğim bir numara, aradığımda gelip alacaklarsa bakımını yapacaklarsa söyleyin onu arayalım, masrafı falan varsa da karşılayalım.

ama dokunamıyorum.

tabii ki veteriner çağırılır ya da veterinere götürülür.
yani medeni ve vicdanlı insan bunu yapar/yapmalıdır.

ayrıca köpeklerin doğal ortamı insan yanıdır zaten.
çünkü insan tarafından evcilleştirilmiştir.
herhangi bir doğa belgeselinde, amazon'da, ormanda, dağda "buranın yerlisi olan köpekler" diye bir şey duyuyor musunuz?

bugün ormanlar ve yollar köpek dolu, çünkü belediyeler gidip yüzlerce köpeği ormanlara bırakıyor.
yani evet, suçlusu biziz.
doğru düzgün yasalar çıkarmamak, denetleme yapmamak vsvsvs.

bunun dışında "kurtarılamayacak/yaşamayacak gibi" duran çok fazla hayvan kurtarılıyor.

burada da gördüğümüz gibi fazla medeniyetten hayvanın canı olduğunun farkında olmayanlar var.
"işini gücünü bırakıp" beklemesi gerekir elbette insanın.
ya da bir veterinere bırakması.
gerçi kimsenin bir sorumluluğu da yok tabii.
yani bu tamamen vicdan meselesi.
gece rahat uyunacaksa sorun yok.

bu arada bilerek yavru köpek ezen insan gördüm gözümle.
kendisi alt komşum olur.
o yüzden "herhalde kimse bilerek yapmaz" diye bir şey de yok.

zaten normal bir insan "burası onun doğası değil, burası onun doğası, şurada olabilir, ama burada olmasın, böcek öldürdün, et yedin" vs demeden başka bir canlıya zarar verince onun sorumluluğunu üstlenir diye düşünüyorum.
bunun hesabını yapmak normal olmama belirtisi zaten.