buna bi örnek vermek geldi içimden, eski sevgilimle sadece alışkanlıktan dolayı ilişkimi bitiremiyor, salakça bir girdapta sürükleniyodum. çocuğun yaptığı her şey gözüme batıyodu, söylediği mantıklı şeylere bile gıcık oluyodum (birine gıcık oldum mu einstein olsun farketmez). neden ayrılmıyodun diye sormayın bende bilmiyom. işte bu koç mezunuydu falan, içten içe kıskandığımdan mı bilmiyorum ama durmadan eziyodum bunu..neyse sonra görünüşte ben ayrıldım ama pratikte o terketti beni. benim bi taraflarım tutuştu, çocuk gözüme yakışıklı gelmeye başladı, ne zekiydi lan demeye başladım içimden, hali, hareketleri hep düzgün gelmeye başladı. neden??? çünkü zamanında kıymetini bilmemiştim..işte eskiler bu yüzden tatlıdır, kıymeti bilinmediği için. Ammada yazmışım.
0