[]
boşbeleşlik-sıkılmışlık-bezmişlik-yorulmuşluk-boşvermişlik-stres
(şu 3 senede bana yapılan piçlikleri saysam/anlatsam kitap olur, onun için beni biraz anlayabilmeniz için özet geçiyorum)
4 senedir çalışan er kişisiyim, ancak kurum değiştirme vs. gibi nedenlerle 4 senedir tatil yapamadım, en az 6-7 ay daha tatil de yapamayacam.
üniversite hayatımda hem eğlendim hem 1. olarak mezun oldum, çok sağlam iş tekliflerini bu memlekete bi değer katabilme uğruna reddedip akademisyen olmaya karar verdim. sonra yüksek lisansa 1. girip yine 1. mezun oldum, türkiyenin sayılı üniversitelerinden birinin çok sağlam bir doktora programına zamanında ÖSS türkiye derecesi yapmış adamları geride bırakıp 1. girdim, hem de çok özel bir çaba harcamadan. bu arada evlendim. herkesin örnek gösterdiği bi elemandım aq!
sonra beni kendilerine ve "yandaşlarına" rakip gören koca koca profların yalanları, iftiraları, ayak oyunları nedeniyle önce zorla doktora programımı bırakmak zorunda kaldım. ulan her zaman arkamda olan babam bile bu heriflerin yalan ve iftiraları nedeniyle benim hakkımda şüpheye düştü! neyse sonra sıradan bir üniversitenin sıradan bi doktora programına başlamak zorunda bırakıldım.
aradan aylar geçti ve ben şimdi "boşbeleşlik-sıkılmışlık-bezmişlik-yorulmuşluk-boşvermişlik-stres" denizinde bi batıp bi çıkıyorum. yarın iki tane sınav var ve ben daha kitabın yüzünü açmadım. öylesine bi tiksinti-çekinme geldi ki okulun internet sayfasını bile açarken içim buz kesiyor.
yakın çevremde hala başarılı-havalı-bok püsür görünüyorum, ama hem ruhsal hem bedenen dibe vurmak üzereyim. kaçıp gitme lüksüm yok. beni çok seven bir eşim ve beni görünce gözlerinin içi gülen bi kızım var.
düze çıkmak için yapmam gereken şeyler var ancak bunları yapmaya ne isteğim, ne takatim, ne azmim ne de kısa vadeli sonuçlar elde etmek için zamanım kaldı artık. her şeyden kurtulmak için intihar da etmeyeceğime göre montla sıçmak dışında ne yapayım?!?
4 senedir çalışan er kişisiyim, ancak kurum değiştirme vs. gibi nedenlerle 4 senedir tatil yapamadım, en az 6-7 ay daha tatil de yapamayacam.
üniversite hayatımda hem eğlendim hem 1. olarak mezun oldum, çok sağlam iş tekliflerini bu memlekete bi değer katabilme uğruna reddedip akademisyen olmaya karar verdim. sonra yüksek lisansa 1. girip yine 1. mezun oldum, türkiyenin sayılı üniversitelerinden birinin çok sağlam bir doktora programına zamanında ÖSS türkiye derecesi yapmış adamları geride bırakıp 1. girdim, hem de çok özel bir çaba harcamadan. bu arada evlendim. herkesin örnek gösterdiği bi elemandım aq!
sonra beni kendilerine ve "yandaşlarına" rakip gören koca koca profların yalanları, iftiraları, ayak oyunları nedeniyle önce zorla doktora programımı bırakmak zorunda kaldım. ulan her zaman arkamda olan babam bile bu heriflerin yalan ve iftiraları nedeniyle benim hakkımda şüpheye düştü! neyse sonra sıradan bir üniversitenin sıradan bi doktora programına başlamak zorunda bırakıldım.
aradan aylar geçti ve ben şimdi "boşbeleşlik-sıkılmışlık-bezmişlik-yorulmuşluk-boşvermişlik-stres" denizinde bi batıp bi çıkıyorum. yarın iki tane sınav var ve ben daha kitabın yüzünü açmadım. öylesine bi tiksinti-çekinme geldi ki okulun internet sayfasını bile açarken içim buz kesiyor.
yakın çevremde hala başarılı-havalı-bok püsür görünüyorum, ama hem ruhsal hem bedenen dibe vurmak üzereyim. kaçıp gitme lüksüm yok. beni çok seven bir eşim ve beni görünce gözlerinin içi gülen bi kızım var.
düze çıkmak için yapmam gereken şeyler var ancak bunları yapmaya ne isteğim, ne takatim, ne azmim ne de kısa vadeli sonuçlar elde etmek için zamanım kaldı artık. her şeyden kurtulmak için intihar da etmeyeceğime göre montla sıçmak dışında ne yapayım?!?
kızınla biraz fazla vakit geçir.
o seni anlayacaktır. ona biraz anlat, açılacaksın. cevap verebilecek yaşta ise abuk sabuk cevaplarını çok önemliymiş gibi dinle. sonra hayatın aslında ne kadar basit olduğunu anlayacaksın.
kimseye pabuç bırakma anasını satıym, o koca koca profesörler mobbing de uyguluyor cinsel taciz de. uğraş dur. doğrudan başka köy yok.
o seni anlayacaktır. ona biraz anlat, açılacaksın. cevap verebilecek yaşta ise abuk sabuk cevaplarını çok önemliymiş gibi dinle. sonra hayatın aslında ne kadar basit olduğunu anlayacaksın.
kimseye pabuç bırakma anasını satıym, o koca koca profesörler mobbing de uyguluyor cinsel taciz de. uğraş dur. doğrudan başka köy yok.
- cecilia
(28.12.12 16:00:00)
mutlu bir aile, kariyer, eğitim, statü her bişey var. böyle güzelliklere sahipken saçma sapan şeylerden isyanları oynamak enteresan. ne diyim ailene yoğunlaş. hayatta başka mutluluklar da var.
- dokunmakalbime (28.12.12 16:03:38)
sözlükte senin yaşadıklarına benzer şeyler yaşayıp sonra abd'de bir programa başvurup kabul aldığını yazan birisinin entrysini okumuştum 2-3 sene falan önce tam da bu zamanlarda. en sonunda "az sonra bilmem ne köprüsündeki yılbaşı eğlencelerine katılmaya gidicem" diye yazmış. çok mutlu olduğundan bahsetmiş falan filan. bulabilirseniz okuyun size moral verecektir.
- kakao (28.12.12 16:36:39)
- elvan abeyiylegezse
(28.12.12 17:44:51)
1
