olmakla "olmak"arasında fark var tabi. Türkiye'de bilimsel çalışma yapmak çok da önemli değil, varsa arkanda amcan dayın her türlü olursun hatta bu işi layığıyla yapanlar yıllarca kadro beklerken sen yeterlilikleri sağlar sağlamaz kadron da hazır gelir. senin adına ilan açılır, itiraz da edemez kimse. gidersin tayvan da bilmem nerede para karşılığı yazını bastırtırsın al sana uluslararası makale, hocaların notlarını kitap diye çak, öğrencinin makalesine 1. isim diye kayna tamamdır.
Bir de öbür türlü akademisyenlik var ki eğer kendini o işe % 110 vermediysen hiç bulaşma kafayı yersin. ne çalışma ortamı iyidir ne maaşı, doçent olana kadar ebeni zikerler. doçentten sonra rahatlarsın biraz ama yine de sistem kötü olunca işinden de mutlu olmazsın. Hele özel bir üniversitede başladıysan akademi olayına iyice sıçtın. saat 9 daysa mesai 9 u 5 geç gelince sana çemkirir hatta maaşından keserler. Yok ben illa olacağım diyorsan da;
-ALES
-yabancı dil
-objektiflik
-çok okumak, çok yazmak, daha da önemlisi yazabilmek
-iyi insani ilişkiler (ders anlatmak, kendini ifade edebilme anlamında)
-not ortalaması
-yapabiliyorsan yurtdışı. çünkü bizim akademisyenlerde genelde aşağılık kompleksi vardır. türk üni. mezunlarına burun kıvırırlar. yabancı bir yerde yap master ya da doktoranı çoğu zaman ne yapmış ne etmiş bakmazlar bile yeter sana diploman.
0