exodia
bugüne kadar hayatımla ilgili hatırladığım 3 4 tane karar verdim ve nerdeyse hepsinden büyük pişmanlık duydum çünkü ilk kararımdan sonra her verdiğim karar beni bir iki adım geriye getirdi. bir şey olunca hemen aklıma ilk karardan sonra ki verdiğim kararlar aklıma geliyor iyice pişman oluyorum bunda
bugüne kadar hayatımla ilgili hatırladığım 3 4 tane karar verdim ve nerdeyse hepsinden büyük pişmanlık duydum çünkü ilk kararımdan sonra her verdiğim karar beni bir iki adım geriye getirdi. bir şey olunca hemen aklıma ilk karardan sonra ki verdiğim kararlar aklıma geliyor iyice pişman oluyorum bundan kurtulmanın bir yolu var mı? yada pişmanlıklarınızla nasıl yaşamayı beceriyorsunuz
0
yanlış da olsa karar verebilme mekanizmamın çalıştığı için kendimle gurur duyup, hatalarımdan ders çıkarmaya çalışıyorum. kararsızlık cok daha kötü bir şey.nefret ederim belirsiz durumlardan.
cok büyük bir hata yapmış olsam bile asla pişmanlık duymadım bu zamana kadar.iyi ki yapmışım, ama bir daha olmayacak dediğim çok durum olmuştur.böylesi daha motive edici bence.hatalar insanlar için var, her durumdan ders çıkarmasını ve işe olumlu yönden bakmasını öğrendiğimiz an mutlu olabiliriz .
cok büyük bir hata yapmış olsam bile asla pişmanlık duymadım bu zamana kadar.iyi ki yapmışım, ama bir daha olmayacak dediğim çok durum olmuştur.böylesi daha motive edici bence.hatalar insanlar için var, her durumdan ders çıkarmasını ve işe olumlu yönden bakmasını öğrendiğimiz an mutlu olabiliriz .
0
bir film vardır, interstate 60. orada "her yaşanılan şey, kaçınılmaz olduğu için yaşanmıştır" der. ben de böyle düşünüyorum, ne yaşadıysam kaçınılmaz olduğu için yaşadım. başka türlüsü yoktu, eninde sonunda buna gelecektim. rahatlatıyor bu düşünce beni. geçmişe bakınca üzüldüğüm şeyler elbette hala var, ama pişmanlık yok.
0
nasıl der siz boğaziçi'liler; what is done is done. olan oldu deyip yürümek lazım. onun olduğu gerçeğini kabullenip yeni kararlarınızla bir bağlantısı olmadığını da görüp kabullenmeniz gerekiyor bence. en kötü karar karasızlıktan iyidir derler efenim.
0
pişmanlıklarımızla yaşamayı becerebilmek için alkol alıyoruz, bi süre sonra alkolik oluyoruz, sonra uyuşturucuya başlıyoruz, bi süre sonra müptezel oluyoruz, bi 4-5 yıl bu şekilde devam ettikten sonra herşeyi bırakıp 0dan başlamaya çalışıyoruz, bu sefer de bozulan ruh ve beden sağlığı engel oluyor, öyle suratsız, mimiksiz, ruhsuz, gözleri siyah beyaz gören insanlara dönüşüyoruz.
bu da katlanılamaz gelmeye başladığında ver elini psikiyatr, daha yeni geldim o evreye, bakalım tünelin ucu nereye çıkıcak.
ha bu süreç boyunca da pişnanlıklarından pişman olmaya devam ettiğin yetmezmiş gibi nurtopu gibi bi sürü pişmanlığın daha oluyo, hayatımı sikeyim.
bu da katlanılamaz gelmeye başladığında ver elini psikiyatr, daha yeni geldim o evreye, bakalım tünelin ucu nereye çıkıcak.
ha bu süreç boyunca da pişnanlıklarından pişman olmaya devam ettiğin yetmezmiş gibi nurtopu gibi bi sürü pişmanlığın daha oluyo, hayatımı sikeyim.
0
pişmanlıktan kafanı duvarlara vura vura beyin travması geçir ama teselliyi alkolde şunda bunda arama, yıllar boyu kullandığım abuk subuk bi ton şey beni öyle bi hale getirdi ki daha 1 hafta önce tanıdığım insanlar şuan benden bıkmış durumdalar.
0
o kısmı geçtim artık pişmanlıklarımı alkolle bastıramıyoum hatta içmeyi bile bıraktım diyebilirim
0
o zaman problem yok, belli bi süre sonra bilinç altına gömülmeye başlar herşey, atlatırsın.
0
karar vermem gerekince ilk aklıma geleni bir daha sorguluyorum kesin bu yanlış bir karardır aksini mi yapsam diye :)
pişmanlıklarla yaşamak için kendini suçlamayı bırakıp affetmeye çalışmak bence en doğrusu. olan olmuş. değiştiremeyeceğime göre kendimize kızmak çözüm değil. en iyisi olan oldu yapacak bir şey yok. kendimi suçlamak çok anlamsız diye düşünmek sanırım.
pişmanlıklarla yaşamak için kendini suçlamayı bırakıp affetmeye çalışmak bence en doğrusu. olan olmuş. değiştiremeyeceğime göre kendimize kızmak çözüm değil. en iyisi olan oldu yapacak bir şey yok. kendimi suçlamak çok anlamsız diye düşünmek sanırım.
0
