[]
Yalnız hissetmek
Ey ahali,
Aslında tam gönül işi değil. Şöyle bir yazayım derdimi, cevabı olan yorumu olan olursa ne güzel. Uzun olacak yazı baştan söyleyeyim.
Benim şöyle bir problemim var. Çoğu zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir meşgalem varken, yoğunken zaman geçiyor da, boş bir anımda hafiften de hüzünlüysem çok kötü oluyorum.
uzun süredir, birisinin en yakın arkadaşı değilim. temel problem bu. çok sevdiğim bir sevgilim var. onun yanında olduğum zamanlar hariç, hep çok yalnız hissediyorum.
eskişehir'i bırakıp ankara'ya üniversite okumaya gittiğimde yalnız hissettim çok. sonra bir ortam oluştu, ortamda keyif aldım. ama kimsenin en yakın arkadaşı olamadım. şimdi mesela o ortamı da çok özlüyorum. halbuki o zamanlar çok farkında değilmişim o ortamı çok seviyormuşum.
onun dışında bölüm arkadaşlarım, dostlarım var. kader ortaklarım oldular bir süre. yine hiç birisinin en yakın arkadaşı olamadım. belki birisi hariç. o da ev arkadaşımdı zaten. yine de öyle adlandırmadık birbirimizi. şimdi ben başka bir şehirdeyim ve onu da çok özlüyorum.
istanbul'a geldim. nasıl olsa en yakın arkadaşı olamadım kimsenin, bari sevgilimin yanında olayım diye. şimdi aynı şehirdeyiz sevgilimle(4 yıl ayrı şehirlerdeydik). ama hiç dostum yok burada da. aynı ortamda bulunduğum birileri de yok hani. işten çıkıp eve geliyorum, birileriyle bişeyler yapamıyorum zira sadece iş arkadaşlarım var etrafımda.
ankara'dan, eskişehir'den dostlarım gelirse buraya çok mutlu oluyorum mesela.
nedir benim sorunum ne yapmalıyım? sık sık oyalanacak başka bir şey bulup öyle öteliyorum bu düşüncelerimi. ama bazen denk geliyor, çok pis koyuyor böyle.
ne öneriyorsunuz bu kardeşinize?
Aslında tam gönül işi değil. Şöyle bir yazayım derdimi, cevabı olan yorumu olan olursa ne güzel. Uzun olacak yazı baştan söyleyeyim.
Benim şöyle bir problemim var. Çoğu zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir meşgalem varken, yoğunken zaman geçiyor da, boş bir anımda hafiften de hüzünlüysem çok kötü oluyorum.
uzun süredir, birisinin en yakın arkadaşı değilim. temel problem bu. çok sevdiğim bir sevgilim var. onun yanında olduğum zamanlar hariç, hep çok yalnız hissediyorum.
eskişehir'i bırakıp ankara'ya üniversite okumaya gittiğimde yalnız hissettim çok. sonra bir ortam oluştu, ortamda keyif aldım. ama kimsenin en yakın arkadaşı olamadım. şimdi mesela o ortamı da çok özlüyorum. halbuki o zamanlar çok farkında değilmişim o ortamı çok seviyormuşum.
onun dışında bölüm arkadaşlarım, dostlarım var. kader ortaklarım oldular bir süre. yine hiç birisinin en yakın arkadaşı olamadım. belki birisi hariç. o da ev arkadaşımdı zaten. yine de öyle adlandırmadık birbirimizi. şimdi ben başka bir şehirdeyim ve onu da çok özlüyorum.
istanbul'a geldim. nasıl olsa en yakın arkadaşı olamadım kimsenin, bari sevgilimin yanında olayım diye. şimdi aynı şehirdeyiz sevgilimle(4 yıl ayrı şehirlerdeydik). ama hiç dostum yok burada da. aynı ortamda bulunduğum birileri de yok hani. işten çıkıp eve geliyorum, birileriyle bişeyler yapamıyorum zira sadece iş arkadaşlarım var etrafımda.
ankara'dan, eskişehir'den dostlarım gelirse buraya çok mutlu oluyorum mesela.
nedir benim sorunum ne yapmalıyım? sık sık oyalanacak başka bir şey bulup öyle öteliyorum bu düşüncelerimi. ama bazen denk geliyor, çok pis koyuyor böyle.
ne öneriyorsunuz bu kardeşinize?
kendine bir hobi edin derim. sonra oradan insanlar ile takıl. iş arkadaşları özel hayatı bilmese daha iyi olur.
- t3hn0
(03.11.12 01:39:43)
gene iyi okurken yalnızlık çekiyorum ben.
sevgili de gitti... tey tey.
sevgili de gitti... tey tey.
- schwarze rose
(03.11.12 01:45:32)
bence sorun yalnızlık kavramıyla bu kadar çekişiyor olmanda.
ben birkaç kişinin en iyi arkadaşı oldum şimdiye kadar.
şu anda biriyle hiç görüşmüyoruz, aramız bozuk mesela.
diğeriyle benim çabamla yılların dostluğu bozulmasın diye yürüyen bir ilişkim var.
ama hayatımda sadece birkaç aydır olan başka biriyle konuşurken kendimi daha rahat ifade edebiliyorum mesela.
falan filan.
yani birinin en iyi arkadaşı olmak, x'i olmak, y'si olmak kavramına takılmamak lazım.
bunlar önemli şeyler değil.
zaten hayatta bir sorunun, derdin varken yanında olanlar genelde hiç ummadığın insanlardan çıkıyor.
yaşın belli bir şeyi geçtiyse zaten sevgilin de en iyi arkadaşın olabilir, ki sağlıklı bir ilişkide belki de gerekli olan bu zaten. evlenenlere boşuna hayat arkadaşı denmiyor.
sevgili, dost, arkadaş, x, y, z diye klasörlere ayırmak değil de, geldiği gibi yaşamak lazım.
hayatını birlikte geçireceğin, herkesten çok sevdiğini/sevildiğini düşündüğün insanla(rla) bile (illa aşk anlamında demiyorum) bir anda ilişkin bitebiliyor.
önemli olan insanın kendini sevmesi, istediği gibi biri olabilmesi.
ya da bunun için çaba harcaması, kendine yatırım yapması vs.
sevgilin varmış, tadını çıkar işte.
dedikleri gibi hobi edin, aşkını yaşa.
hiçbirimiz 10 kişilik gruplar halinde yaşamıyoruz.
hepimiz bir noktada yalnızız zaten, ama bu melankoliye neden olması gereken bir durum değil.
ben birkaç kişinin en iyi arkadaşı oldum şimdiye kadar.
şu anda biriyle hiç görüşmüyoruz, aramız bozuk mesela.
diğeriyle benim çabamla yılların dostluğu bozulmasın diye yürüyen bir ilişkim var.
ama hayatımda sadece birkaç aydır olan başka biriyle konuşurken kendimi daha rahat ifade edebiliyorum mesela.
falan filan.
yani birinin en iyi arkadaşı olmak, x'i olmak, y'si olmak kavramına takılmamak lazım.
bunlar önemli şeyler değil.
zaten hayatta bir sorunun, derdin varken yanında olanlar genelde hiç ummadığın insanlardan çıkıyor.
yaşın belli bir şeyi geçtiyse zaten sevgilin de en iyi arkadaşın olabilir, ki sağlıklı bir ilişkide belki de gerekli olan bu zaten. evlenenlere boşuna hayat arkadaşı denmiyor.
sevgili, dost, arkadaş, x, y, z diye klasörlere ayırmak değil de, geldiği gibi yaşamak lazım.
hayatını birlikte geçireceğin, herkesten çok sevdiğini/sevildiğini düşündüğün insanla(rla) bile (illa aşk anlamında demiyorum) bir anda ilişkin bitebiliyor.
önemli olan insanın kendini sevmesi, istediği gibi biri olabilmesi.
ya da bunun için çaba harcaması, kendine yatırım yapması vs.
sevgilin varmış, tadını çıkar işte.
dedikleri gibi hobi edin, aşkını yaşa.
hiçbirimiz 10 kişilik gruplar halinde yaşamıyoruz.
hepimiz bir noktada yalnızız zaten, ama bu melankoliye neden olması gereken bir durum değil.
- blatta hiberna (03.11.12 02:09:37 ~ 02:11:54)
1
